کُخ، روبرت (۱۸۴۳ـ۱۹۱۰)(Koch, Robert)
کُخ، روبرت
کُخ، روبرت
کُخ، روبرت
باکتری شناس آلمانی. در ۱۹۰۵، جایزۀ نوبل پزشکی را به سبب پژوهش ها و اکتشافاتش در زمینۀ بیماری سل۱ به دست آورد. کخ و دستیارانش روش هایی را برای کشت باکتری ها در خارج از بدن ابداع کردند. آن ها قواعدی وضع کردند که مشخص می کند یک باکتری خاص عامل بیماری مورد نظر است یا نه. روش هایی که کخ به کار می برد او را قادر ساخت باکتری های مولد سل (۱۸۸۲)، وبا۲ (۱۸۸۳)، و بعضی بیماری های دیگر را شناسایی کند. در دهۀ ۱۸۷۰، در زمینۀ باکتری سیاه زخم۳ تحقیق می کرد و نشان داد این باکتری هاگ ۴هایی تولید می کند که عامل انتشار عفونت است. کخ آموزگار بزرگی بود و بسیاری از شاگردانش دانشمندان بزرگی شدند. شیباسابورو کیتاساتو۵، پل ارلیش۶، و امیل فون برینگ۷ از شاگردان کخ بودند. کخ در نزدیکی هانوور۸ زاده شد و در گوتینگن۹ درس خواند. تحقیقاتش را در دهۀ ۱۸۷۰، هنگامی آغاز کرد که در مقام مأمور بهداشت کار می کرد. در ۱۸۷۹، در ادارۀ بهداشت سلطنتی۱۰ برلین مشغول کار شد تا راهکارهایی برای بهداشت عمومی عرضه کند. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۱، در برلین استاد بود. در ۱۸۹۱، کخ مدیر انستیتوی بیماری های عفونی۱۱ شد. در ۱۹۰۴، از این مقام استعفا کرد و پس از آن، بیشتر عمر خود را به عرضۀ راهکار به سایر کشورها برای مبارزه با بیماری های گوناگون صرف کرد. کخ رنگ های متنوعی را برای رنگ آمیزی باکتری ها آزمایش کرد و رنگ هایی را یافت که مشاهدۀ باکتری ها را در زیر میکروسکوپ تسهیل می کردند. روش هایی برای جداکردن یک نوع باکتری از مجموعۀ باکتری ها، و نیز کشت باکتری در ژلاتین ابداع کرد. کخ و دستیارانش نشان دادند که بخار آب بر کشتن باکتری ها مؤثرتر از حرارت خشک است. او نشان داد موش صحرایی ناقل طاعون خیارکی۱۲ است و بیماری خواب۱۳ نیز با مگس تسه تسه۱۴ منتقل می شود.tuberculosischoleraanthraxsporeShibasaburo KitasatoPaul EhrlichEmil Von BehringHannoverGöttingenImperial Health OfficeInstitute for Infectious Diseasesbubonic plaguesleeping sicknesstsetse fly
کُخ، روبرت
کُخ، روبرت
کُخ، روبرت
باکتری شناس آلمانی. در ۱۹۰۵، جایزۀ نوبل پزشکی را به سبب پژوهش ها و اکتشافاتش در زمینۀ بیماری سل۱ به دست آورد. کخ و دستیارانش روش هایی را برای کشت باکتری ها در خارج از بدن ابداع کردند. آن ها قواعدی وضع کردند که مشخص می کند یک باکتری خاص عامل بیماری مورد نظر است یا نه. روش هایی که کخ به کار می برد او را قادر ساخت باکتری های مولد سل (۱۸۸۲)، وبا۲ (۱۸۸۳)، و بعضی بیماری های دیگر را شناسایی کند. در دهۀ ۱۸۷۰، در زمینۀ باکتری سیاه زخم۳ تحقیق می کرد و نشان داد این باکتری هاگ ۴هایی تولید می کند که عامل انتشار عفونت است. کخ آموزگار بزرگی بود و بسیاری از شاگردانش دانشمندان بزرگی شدند. شیباسابورو کیتاساتو۵، پل ارلیش۶، و امیل فون برینگ۷ از شاگردان کخ بودند. کخ در نزدیکی هانوور۸ زاده شد و در گوتینگن۹ درس خواند. تحقیقاتش را در دهۀ ۱۸۷۰، هنگامی آغاز کرد که در مقام مأمور بهداشت کار می کرد. در ۱۸۷۹، در ادارۀ بهداشت سلطنتی۱۰ برلین مشغول کار شد تا راهکارهایی برای بهداشت عمومی عرضه کند. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۱، در برلین استاد بود. در ۱۸۹۱، کخ مدیر انستیتوی بیماری های عفونی۱۱ شد. در ۱۹۰۴، از این مقام استعفا کرد و پس از آن، بیشتر عمر خود را به عرضۀ راهکار به سایر کشورها برای مبارزه با بیماری های گوناگون صرف کرد. کخ رنگ های متنوعی را برای رنگ آمیزی باکتری ها آزمایش کرد و رنگ هایی را یافت که مشاهدۀ باکتری ها را در زیر میکروسکوپ تسهیل می کردند. روش هایی برای جداکردن یک نوع باکتری از مجموعۀ باکتری ها، و نیز کشت باکتری در ژلاتین ابداع کرد. کخ و دستیارانش نشان دادند که بخار آب بر کشتن باکتری ها مؤثرتر از حرارت خشک است. او نشان داد موش صحرایی ناقل طاعون خیارکی۱۲ است و بیماری خواب۱۳ نیز با مگس تسه تسه۱۴ منتقل می شود.tuberculosischoleraanthraxsporeShibasaburo KitasatoPaul EhrlichEmil Von BehringHannoverGöttingenImperial Health OfficeInstitute for Infectious Diseasesbubonic plaguesleeping sicknesstsetse fly
wikijoo: کخ،_روبرت_(۱۸۴۳ـ۱۹۱۰)