کجان

روستای کجان ، مرکز دهستان بهارستان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نائین در استان اصفهان ایران است.
این روستا در دهستان بهارستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۷۳ نفر ( ۱۹۵خانوار ) بوده است.
کجان ( kajan ) مرکز دهستان بهارستان شهرستان نائین در تقسیمات کشوری تا سال ۱۳۶۸ بخشی از برزاوند اردستان بود و از آن پس جزء منطقه بهارستان شهرستان نائین قرار گرفت. این دهستان در دامنهٔ سلسله کوه هایی قرار دارد که از طرف جنوب غربی به کوه های شهرستان کوهپایه ( مارشنان – بید آخوند ) و امتداد آن تا جنوب شرقی گردنه ملااحمد، سلسله کوه های میل ( این کوه با ارتفاع ۳۰۳۵ متر ) و مادر کوه ادامه یافته است. آبرفت های سمت شمالی این کوه ها و سیلاب های فصلی آن گاهی تا حوالی شهرستان نائین جاری و روان می گردد. نام کوه ها از غرب به شرق عبارتند از: کوه گاجستان، کوه میل و شاه کوه. همچنین در جنوب غربی کجان کوه دیگری به نام کوه قاسم آباد وجود دارد. بین کوه ها، دره هایی هستند که به نام های: لای قاسم آباد، لای بید، لای آب، لای اژدها، لای خرگوشی، لای سوتی و لای حاجی رمضان می باشند. کجان از مشرق به روستای بلان و از شمال به نیستانک و شمال غربی به نیسیان و از مغرب به زرد کوه و نهوج منتهی می گردد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در خصوص قدمت کجان سندی در دست نیست ولی نام هایی چون کجان و نام های ورماگو، کی بید و گل هست و قبور زرتشتی ها و آثار خرابه گبری در حوالی مهرجان نشان از قدمت بالای روستای کجان دارد. تاریخ کجان متصل به تاریخ برزاوند اردستان است، بنابراین با استناد به شرح جغرافیا و تاریخ آن منطقه، می توان تا حدودی قدمت کجان را هم مشخص کرد. [ ۴]
واژه شناسی کجان به فتح اول واژه است مرکب از ( کَ ج ان ) کجان در لغت به معنای جایی که همه جای آن کج است در واقع کلمه «کَجان» درست است زیرا اگر به این روستای خوش آب و هوا و بکر قبل از اسلام سفر کرده باشید می بینید که تقریباً جایی صاف و هموار نیست و همه چیز کج است رود خانه ها، درختان، تپه ها و حتی بسیاری از دیوارها هم کج است • اما در عوض مردمان با فرهنگ و اصیل آن، با فرهنگ ترین اصالت را در تاریخ خود به ثبت نموده که نشانهٔ آن علمایی است که نام آن ها یادگار دل ها است. [ ۵]
دارای آب و هوای کوهستانی و معتدل با اقلیمی نیمه کوهستانی و خشک می باشد. حتی کوه های مرتفع و درختان گردوی چند صد ساله، و باغستان وسیع و دو کشتزار گسترده، و قناتهای متعدد، نتوانسته از خشکی هوا بکاهد، اما آب و هوایی معتدل و تاحدودی خنک را به وجود آورده و زیبایی خاصی به این روستا بخشیده است و روستا دقیقاً در میان دو کشتزار مهرجان و باغستان واقع شده که این از مختصات ایرانیان قدیم در انتخاب مکان روستا در استفاده از دو نسیم است. [ ۵]