کج انداز

لغت نامه دهخدا

کج انداز. [ ک َ اَ ] ( نف مرکب ) مخفف کج اندازنده. || ( ن مف مرکب ) کج اندازیده. کج انداخته. منحرف. که کج رها شده باشد و بمجاز هر طعنه و سخن ناروا و کژ و دروغ و ناراست :
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم.
حافظ.

فرهنگ فارسی

مخفف کج اندازه یا منحرف یا کج اندازیده

پیشنهاد کاربران

بپرس