کَتی آکر ( به انگلیسی: Kathy Acker ) ؛ ( زادهٔ ۱۸ آوریل ۱۹۴۴ – درگذشتهٔ ۳۰ نوامبر ۱۹۹۷ ) رمان نویس تجربه گرا، شاعر سبک پانک، نمایش نامه نویس، مقاله نویس، فمینیست حامی جنبش سکسِ مثبت و نویسندهٔ پست مدرن آمریکایی است. او تأثیر گرفته از شعرای Black Mountain College، ویلیام اس. باروز، هنرمند و تئوریسین دیوید انتین، تئوری انتقادی فرانسوی، هنرمندان فمینیست کارولی شنِمن و النور انتین و به طور کلی فلسفه، اسطوره شناسی و پورنوگرافی بود.
... [مشاهده متن کامل]
او فرزند دونالد و کلر لِمَن، با نام اصلی کَرن الکساندر و متولد نیویورک سیتی بود. در مورد سال تولد او شبهاتی وجود دارد. اینکه او متولد ۱۹۴۷، یا با استناد به کتابخانهٔ کنگره ۱۹۴۸ است؛ ولی در بیشتر اعلامیه های فوتش آمده که او در سال ۱۹۴۴ به دنیا آمده. او فرزندی ناخواسته بود. پدرش دونالد لِمَن قبل از به دنیا آمدنش خانواده را ترک کرد. به همین دلیل در گواهی تولد، اسم ناپدری اش، آلبرت الکساندر به عنوان پدر نوشته شد. رابطه آکر با مادر سلطه گرش حتی در بزرگسالی توأم با خصومت و تنش بود. چرا که همیشه از او حس ناخواسته بودن را می گرفت و هرگز مهر و محبتی نمی دید. بعد از ترک پدر، مادرش خیلی زود با آلبرت الکساندر ازدواج کرد. هرچند آکر بعدها ازدواج او را پیوندی بدون عشق و شهوت با مردی منفعل و بی خاصیت توصیف می کند. آکر با مادر و ناپدری اش در محله ای اعیانی در شمالِ شرق نیویورک بزرگ شد. در ۱۹۸۷ مادرش اقدام به خودکشی کرد.
او در سال ۱۹۶۶ با رابرت آکر ازدواج کرد و نام فامیلی اش را از الکساندر به آکر تغییر داد. هرچند اسم واقعی اش کرن بود خانواده و دوستانش او را کتی صدا می زدند.
اولین کار منتشر شده از او در یک مجلهٔ زیرزمینی نیویورکی در اواسط دهه ۷۰ بود. او چند ماهی در یک استریپ کلاب کار کرد و آنجا داستان زنانی را شنید که با آنچه تا آن زمان شناخته بود بسیار متفاوت بودند و همین به شدت در آثار اولیه اش تأثیر گذاشت و نگاه و فهمش را از جنسیت و رابطه و نقش قدرت در آن تغییر داد. در طول دهه ۷۰ او دائماً بین سن دیگو، سن فرانسیسکو و نیویورک دررفت وآمد بود. بعد از ۷ سال رابطه با آهنگساز پیتر گوردن ازدواج کرد و خیلی زود هم از او جدا شد. بعد از او با ناشر و منتقد سیلوره لوترینگر و سپس فیلمساز و تئوریسین فیلم پیتر وولن در رابطه بود.
او دو بار ازدواج کرد و در حالی که بیشتر با مردان رابطه داشت، گرایشش به طور علنی به هر دو جنس بود. در سال ۱۹۷۹ او برندهٔ جایزهٔ پوشکارت برای داستان کوتاه «نیویورک سینی در ۱۹۷۹» شد. در اوایل دهه ۸۰ در لندن زندگی کرد، جایی که بسیاری از آثار انتقادی تحسین شده اش را نوشت. بعد از بازگشت به آمریکا در اواخر دهه ۸۰، نزدیک به شش سال به عنوان استادالحاقی در دانشگاه هنر سن فرانسیسکو و به عنوان استاد مهمان در دانشگاه های دیگری مثل آیداهو، کالیفرنیا، سن دیگو، سانتا باربارا مشغول به کار بود.
... [مشاهده متن کامل]
او فرزند دونالد و کلر لِمَن، با نام اصلی کَرن الکساندر و متولد نیویورک سیتی بود. در مورد سال تولد او شبهاتی وجود دارد. اینکه او متولد ۱۹۴۷، یا با استناد به کتابخانهٔ کنگره ۱۹۴۸ است؛ ولی در بیشتر اعلامیه های فوتش آمده که او در سال ۱۹۴۴ به دنیا آمده. او فرزندی ناخواسته بود. پدرش دونالد لِمَن قبل از به دنیا آمدنش خانواده را ترک کرد. به همین دلیل در گواهی تولد، اسم ناپدری اش، آلبرت الکساندر به عنوان پدر نوشته شد. رابطه آکر با مادر سلطه گرش حتی در بزرگسالی توأم با خصومت و تنش بود. چرا که همیشه از او حس ناخواسته بودن را می گرفت و هرگز مهر و محبتی نمی دید. بعد از ترک پدر، مادرش خیلی زود با آلبرت الکساندر ازدواج کرد. هرچند آکر بعدها ازدواج او را پیوندی بدون عشق و شهوت با مردی منفعل و بی خاصیت توصیف می کند. آکر با مادر و ناپدری اش در محله ای اعیانی در شمالِ شرق نیویورک بزرگ شد. در ۱۹۸۷ مادرش اقدام به خودکشی کرد.
او در سال ۱۹۶۶ با رابرت آکر ازدواج کرد و نام فامیلی اش را از الکساندر به آکر تغییر داد. هرچند اسم واقعی اش کرن بود خانواده و دوستانش او را کتی صدا می زدند.
اولین کار منتشر شده از او در یک مجلهٔ زیرزمینی نیویورکی در اواسط دهه ۷۰ بود. او چند ماهی در یک استریپ کلاب کار کرد و آنجا داستان زنانی را شنید که با آنچه تا آن زمان شناخته بود بسیار متفاوت بودند و همین به شدت در آثار اولیه اش تأثیر گذاشت و نگاه و فهمش را از جنسیت و رابطه و نقش قدرت در آن تغییر داد. در طول دهه ۷۰ او دائماً بین سن دیگو، سن فرانسیسکو و نیویورک دررفت وآمد بود. بعد از ۷ سال رابطه با آهنگساز پیتر گوردن ازدواج کرد و خیلی زود هم از او جدا شد. بعد از او با ناشر و منتقد سیلوره لوترینگر و سپس فیلمساز و تئوریسین فیلم پیتر وولن در رابطه بود.
او دو بار ازدواج کرد و در حالی که بیشتر با مردان رابطه داشت، گرایشش به طور علنی به هر دو جنس بود. در سال ۱۹۷۹ او برندهٔ جایزهٔ پوشکارت برای داستان کوتاه «نیویورک سینی در ۱۹۷۹» شد. در اوایل دهه ۸۰ در لندن زندگی کرد، جایی که بسیاری از آثار انتقادی تحسین شده اش را نوشت. بعد از بازگشت به آمریکا در اواخر دهه ۸۰، نزدیک به شش سال به عنوان استادالحاقی در دانشگاه هنر سن فرانسیسکو و به عنوان استاد مهمان در دانشگاه های دیگری مثل آیداهو، کالیفرنیا، سن دیگو، سانتا باربارا مشغول به کار بود.
