کتک

در کُردی نیز به ( کوفتن ) ، ( کوتَن ) می گفته اند که با زدایشِ آوایِ ( ف ) همراه بوده است.
( کوفتَک:کوفت/پسوندِ ( اَگ یا اَک ) ) همان ( کوتَک:کوت یا کُت/پسوندِ ( اَگ یا اَک ) ) است.
پَسگشت ( reference ) :
در رویه یِ 416 از نبیگِ ( فرهنگِ ریشه هایِ هندواروپاییِ زبانِ فارسی ) آمده است:

کوتک و چوماق کلمات ترکی هستند
باتشکر

( کو ) در ( کوف ) و ( کو ) در ( کوفتَگ ) با زدایشِ ( حذف ) آوای ( ف ) همراه است و آوای ( او u ) در ( تروفش ) که به ترش انجامیده است.
3 - ساختارِ بُن گذشته به همراه پسوندِ ( اگ یا اک ) در واژگانی همچون ( تروفتَگ ) در زبان پهلوی - پارسی میانه نیز دیده می شود که از کارواژه ( تروفتَن ) به همراه پسوند ( اگ یا اک ) ساخته شده است ( ن. ک رویه یِ 84 از نبیگِ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) نوشته یِ ( دیوید مک کنزی ) ) .

همچنین دیدگاهِ دوستان مبنی بر ساختِ واژه یِ ( کُتک ) از ( کو ) یا ( کوب ) و تَک ( تاختن ) نیز درخورِ نگرش است ولی به گمانِ من این واژه نخست ( کوفتَگ ( کوفتَک ) ) بوده است.

نیمکت: جای نشستن
کده: سکونتگاه
کته: ته نشین شده
کتک: نشستن ضربه
کوتاه: مخالف بلند
کودک: خردسال
کوچک: مخالف بزرگ
کات: بریدن
کوتینَک: داس
کوت: توده جمع شده
کویت: جای گرد آمدن
خطر: فرود آمدن
خاطره: بر ذهن نشستن
خطه: سکونت گاه
( دوست گرامی، در هیچ لغتنامه ای نگفتند کتک ترکیه، تو همین سایت هم گذاشتند، میتونی بری بالا دیدگاه معید، دهخدا، فرهنگ فارسی و. . . رو ببینی، چیزی از ترکی بودن نیست. )
"از ادمین های گرامی در خواست میکنم برابر پارسی این واژه را حذف کنند، چون کتک فارسی است"
دید گاه دهخدا👇🏼👇🏼
دهخدا=کتک. [ ک ُ ت َ / ک ُ ] ( اِ ) کوتک. چوبدست قلندران. ( فرهنگ سروری ) ( آنندراج ) . چوبدستی. عصا. ( ناظم الاطباء ) . در لهجه مردم کرمانشاه ، چوب ستبر. چوب ستبر برای زدن مجرم. چماق. دَگَنَک. ( یادداشت مؤلف ) :
هر که ز اتباع تو سرکشد از قلندری
تخته شرع مغزکش بر سرش آورد کتک.
( ازفرهنگ سروری ) .
و رجوع به کتک زدن و کتک خوردن شود.
- به کتک انداختن کسی را ؛ سبب کتک خوردن او شدن. ( یادداشت مؤلف ) .
|| در تداول مردم یزد چوب گازر. ( از فرهنگ فارسی معین ) . || ضرب. زدن کسی با دست. ( یادداشت مؤلف ) . ضرب ( مطلق ) . زدن ( چه با چوب و چه غیر آن ) ( از فرهنگ فارسی معین ) . بمعنی ضرب نیز استعمال کنند. ( فرهنگ سروری چ دبیرسیاقی ج 3 ص 1079 ) :
آن چمن گلشن جاه شه عالیقدریست
که در آنجا نتوان برد خزان را به کتک.
شاه طاهر ( از سروری ) .
و رجوع به کوتَک شود.
کتک. [ ک َ ت َ ] ( اِ ) گوسفند کوچک باشد که به عربی آن را نَقَد گویند. ( سروری ) . نوعی از گوسفند است که دست و پای او کوتاه می باشد و به عربی نَقَد می گویند و آن گوسفند بحرین است. ( برهان ) . نوعی از گوسپند کوتاه دست و پای زشت روی که آنرا کتک گویند. ( منتهی الارب ذیل نقد ) . یکنوع گوسپندی که دست و پای آن کوتاه است و در بحرین فراوان می باشد. ( ناظم الاطباء ) :
فرق صحابه نبی کی رسدت کز ابلهی
کورصفت طلب کنی نرمی قاقم از کتک.
عمید لوبکی ( از فرهنگ نظام ) .
|| چلاو سرد بی روغن مازندران که بمنزله نان آنان است و آن را کته نیز گویند. ( آنندراج ) . رجوع به کته شود.
کتک. [ ک َ / ک ُ ] ( اِ ) چوبدستی و عصا. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به کُتَک شود.
کتک. [ ک َ ت َ ] ( اِ ) به هندی نام دانه ای است که آن را بکوبند و ببیزند و در آب گل آلود ریزند آب را صاف کند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) . نام حبه ای است که چون او را ساییده بر میان آبی که با لای آمیخته باشد بریزند آب را صافی سازد. ( از فرهنگ جهانگیری ) .
کتک. [ ک َ ت َ ] ( اِخ ) فرسخی جنوب کوشک ( قصبه فیروزآباد ) است. ( فارسنامه ناصری ) .
کتک. [ ک َ ت َ ] ( اِخ ) قریه ای است چهار فرسخ میانه شمال و مغرب بیرم از قصبات لارستان. ( فارسنامه ناصری ) .
کتک. [ ک َ ت َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان. کوهستانی. سکنه 500 تن. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات ، پشم و لبنیات. شغل اهالی زراعت ، حشم داری. صنایع دستی قالی ، قالیچه ، جوال و گلیم بافی است. ( از فرهنگ جغرافیایی�ایران�ج 6 ) .
《همین گونه که دیدید نگفته ترکیه. 》