کتمه کوری. [ ک َ م َ / م ِ ] ( ص مرکب ) در تداول عامیانه ، نیمه کور. ( از فرهنگ فارسی معین ). که چشم از تراخم یا علت دیگر شکسته و نیم کور دارد. مقابل شهلا.
