کُتُبی، فخرالدین محمد (داریا ۶۸۶ـ دمشق ۷۶۴ق)
ادیب و تاریخ نگار عرب. در خانواده ای تهی دست پرورش یافت و از راه استنساخ و فروش کتاب گذران زندگی می کرد. چون خط را خوش می نوشت و در نسخه برداری امانت را رعایت می کرد، کارش بالا گرفت. در دمشق نزد بزرگانی چون ابن شحنه، فهری و احمد بن ابی طالب حجار حدیث شنید. با ذهبی، مؤلف معروف تاریخ الاسلام(العبر فی خبر من غبر)، دوستی داشت. از آثارش می توان به فوات الوفیات که ذیلی بر وفیات الاعیانابن خلّکان و زندگی نامۀ ۵۷۲ تن از بزرگان است (قاهرۀ ۱۲۸۳ـ۱۲۹۹ق) و عیون التواریخ اشاره کرد.
ادیب و تاریخ نگار عرب. در خانواده ای تهی دست پرورش یافت و از راه استنساخ و فروش کتاب گذران زندگی می کرد. چون خط را خوش می نوشت و در نسخه برداری امانت را رعایت می کرد، کارش بالا گرفت. در دمشق نزد بزرگانی چون ابن شحنه، فهری و احمد بن ابی طالب حجار حدیث شنید. با ذهبی، مؤلف معروف تاریخ الاسلام(العبر فی خبر من غبر)، دوستی داشت. از آثارش می توان به فوات الوفیات که ذیلی بر وفیات الاعیانابن خلّکان و زندگی نامۀ ۵۷۲ تن از بزرگان است (قاهرۀ ۱۲۸۳ـ۱۲۹۹ق) و عیون التواریخ اشاره کرد.