کتبخانه. [ ک ُ ت ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) کتابخانه. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : کتبخانه پارسی هر چه بود اشارت چنان شد که آرند زود.
نظامی.
از کتبخانه و علمنا ذوق علمی چشیده ام که مپرس.
مولوی.
یتیمی که ناکرده قرآن درست کبتخانه هفت ملت بشست.
سعدی.
و رجوع به کتابخانه شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) کتابخانه : [ از کتب خان. و علمنا ذوق علمی چشیده ام که مپرس ] . ( مولوی ) [ بس که خرابات شد صومع. صوف پوش بس که کتب خانه گشت مصطب. درد خوار ] . توضیح در غزلیات چاپ فروغی نیامده .