کتار

لغت نامه دهخدا

کتار. [ ک َ ] ( اِ ) کتاره. رجوع به کتاره شود.

فرهنگ فارسی

کتاره قداره

گویش مازنی

/ketaar/ چانه - آرواره & چوب خشک - بی حس شدن پا یا دست بر اثر تیکه و فشار به آن – خواب رفتن دست یا پا

دانشنامه عمومی

کَتار نوعی خنجر هندی است که بیشتر با دسته H شکل خود شناخته می شود[ ۱] و در فارسی به جَمدَر هم معروف است[ ۲] .
عکس کتار
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

کتار. ( ا ) به ترکیب لب و دهان و چانه یک فرد گفته می شود در زبان تبری ( مازنی ) .

بپرس