کتابی، بدرالدّین (اصفهان ۱۲۹۱ـ۱۳۶۶ش)
(متخلص به امید) شاعر، مترجم و پژوهشگر ایرانی. در زادگاه خود به فراگیری ادبیات، فقه، اصول، منطق و فلسفۀ اسلامی پرداخت. در ۱۳۱۶ش در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی از دانشسرای عالی و دانشکدۀ ادبیات تهران، مدرک کارشناسی گرفت و در دبیرستان های اصفهان به تدریس پرداخت. او در بنیانگذاری دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان در ۱۳۳۷ش و همچنین تأسیس کتابخانۀ آن جا نقش بسزایی داشت و سال ها در آن دانشکده به تدریس فلسفه، روان شناسی، منطق، ادبیات فارسی و متون فلسفی به زبان فرانسوی پرداخت. به جز مقالات بسیاری که از او در نشریات به چاپ رسیده، اغلب آثار او ترجمه است. از ترجمه های اوست: فروغ خاور (شرح حال بودا) اثر هرمان الدنبرگ، در سه جلد؛ به سوی اصفهان، نوشتۀ پیرلوتی، اخلاق اثر پیر ژانه، پیرامون سیرۀ نبوی (ترجمه از عربی).
(متخلص به امید) شاعر، مترجم و پژوهشگر ایرانی. در زادگاه خود به فراگیری ادبیات، فقه، اصول، منطق و فلسفۀ اسلامی پرداخت. در ۱۳۱۶ش در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی از دانشسرای عالی و دانشکدۀ ادبیات تهران، مدرک کارشناسی گرفت و در دبیرستان های اصفهان به تدریس پرداخت. او در بنیانگذاری دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان در ۱۳۳۷ش و همچنین تأسیس کتابخانۀ آن جا نقش بسزایی داشت و سال ها در آن دانشکده به تدریس فلسفه، روان شناسی، منطق، ادبیات فارسی و متون فلسفی به زبان فرانسوی پرداخت. به جز مقالات بسیاری که از او در نشریات به چاپ رسیده، اغلب آثار او ترجمه است. از ترجمه های اوست: فروغ خاور (شرح حال بودا) اثر هرمان الدنبرگ، در سه جلد؛ به سوی اصفهان، نوشتۀ پیرلوتی، اخلاق اثر پیر ژانه، پیرامون سیرۀ نبوی (ترجمه از عربی).
wikijoo: کتابی،_بدرالدین_(اصفهان_۱۲۹۱ـ۱۳۶۶ش)