[ویکی اهل البیت] این کتابخانه به نام های «الحیدریه»، «الخزانة الغرویّه» و «مکتبة الصحن» نیز خوانده می شود. تاریخ ایجاد آن حداقل به قرن چهارم هجری و یا قبل از آن بازمی گردد. عضدالدوله دیلمی از کسانی است که در ایجاد و توسعه آن نقش داشته است. در طول تاریخ به دلیل شهرت و انتساب کتابخانه به حرم مطهر، افراد زیادی کتاب های خود را وقف آن کرده اند.
پس از نیمه دوم قرن پنجم که جویندگان علم از هر سوی، به نجف روی آوردند، بسیاری از مهاجران نیز کتاب هایی وقف آن کتابخانه کرده و بر اهمیت آن بیش از پیش افزوده شد.
در قرن هشتم هجری به سال 755 ه.ق کتابخانه دچار آتش سوزی گشته و بسیاری از کتاب های آن از جمله مصحف شریف قرآن در سه جلد به خط مبارک حضرت علی علیه السلام، در آتش سوزی از میان رفت. پس از این واقعه سید صدرالدین بن شرف الدین معروف به آویّ با یاری گرفتن از فخرالمحققین محمد بن حسن حلی دانشمند گرانقدر امامیه در قرن هشتم، کتابخانه را از نوبنیاد نهاد و کتاب های بسیاری برای آن فراهم آورد.
آویّ هنگام مرگ وصیت نمود یک سوم اموال او را کتاب خریده و وقف کتابخانه علوی کنند. بدین ترتیب در زمان کمتر از پنج سال کتاب های بسیاری در آن فراهم آمده و دارای اهمیت و اعتباری دوباره گردید.
در اثر بی توجهی، کتابخانه بزرگ بی نظیر آستان قدس علوی به تدریج اهمیت خود را از دست داد و بسیاری از کتاب های آن خارج گردید و یا از میان رفت، به گونه ای که امروز جز اندکی بسیار ناچیز از آن مخزن گرانبها، باقی نمانده است.
به دلیل سهل انگاری و کوتاه نظری، آن ذخیره بزرگ معنوی و یادگار ارزشمند قرون پیشین که دست خط مبارک بسیاری از بزرگان دین زینت بخش آن بود، دستخوش حوادث گشته و از میان رفت.
سعید بابایی حائری، گزیده سیمای نجف اشرف ، نشرمشعر، ص52-53.
پس از نیمه دوم قرن پنجم که جویندگان علم از هر سوی، به نجف روی آوردند، بسیاری از مهاجران نیز کتاب هایی وقف آن کتابخانه کرده و بر اهمیت آن بیش از پیش افزوده شد.
در قرن هشتم هجری به سال 755 ه.ق کتابخانه دچار آتش سوزی گشته و بسیاری از کتاب های آن از جمله مصحف شریف قرآن در سه جلد به خط مبارک حضرت علی علیه السلام، در آتش سوزی از میان رفت. پس از این واقعه سید صدرالدین بن شرف الدین معروف به آویّ با یاری گرفتن از فخرالمحققین محمد بن حسن حلی دانشمند گرانقدر امامیه در قرن هشتم، کتابخانه را از نوبنیاد نهاد و کتاب های بسیاری برای آن فراهم آورد.
آویّ هنگام مرگ وصیت نمود یک سوم اموال او را کتاب خریده و وقف کتابخانه علوی کنند. بدین ترتیب در زمان کمتر از پنج سال کتاب های بسیاری در آن فراهم آمده و دارای اهمیت و اعتباری دوباره گردید.
در اثر بی توجهی، کتابخانه بزرگ بی نظیر آستان قدس علوی به تدریج اهمیت خود را از دست داد و بسیاری از کتاب های آن خارج گردید و یا از میان رفت، به گونه ای که امروز جز اندکی بسیار ناچیز از آن مخزن گرانبها، باقی نمانده است.
به دلیل سهل انگاری و کوتاه نظری، آن ذخیره بزرگ معنوی و یادگار ارزشمند قرون پیشین که دست خط مبارک بسیاری از بزرگان دین زینت بخش آن بود، دستخوش حوادث گشته و از میان رفت.
سعید بابایی حائری، گزیده سیمای نجف اشرف ، نشرمشعر، ص52-53.
wikiahlb: کتابخانه_علوى