کتابخانه زیربنایی فناوری اطلاعات

دانشنامه عمومی

در اوایل دهه ۸۰ میلادی آی بی ام مفهوم سیستم های اصلی در چهار جلد با عنوان یک سیستم مدیریت برای سامانه های اطلاعاتی منتشر کرد. این ها به عنوان کتاب زرد پذیرفته شدند و پایه های کتابخانه زیربنایی فناوری اطلاعات را بنا نهادند.
نویسنده اصلی کتاب های زرد آی بی ام شخصی با نام ادوارد فان اسخایک بود که آن ها را در کتاب یک سیستم مدیریتی برای اطلاعات تجاری جمع آوری نمود؛ که در سال ۲۰۰۶ توسط انتشارات رد سوان بروز رسانی شد. در کاری که فان اسخایک در سال ۱۹۸۵ انجام داد، او از کاری که ریچارد نولان ( Richard L. Nolan ) در سال ۱۹۷۴ در کتاب مدیریت قابلیت منابع داده ای منتشر کرده بود و در واقع می توان از آن به عنوان اولین منابع مدیریت فناوری اطلاعات در سطح کلان یاد کرد، استفاده کرده بود.
شمار زیادی از مفاهیم برای توسعه و ایجاد کتابخانه زیربنایی فناوری اطلاعات ( ITIL ) توسطUK Government’s Central Computer and Telecommunications Agency ( CCTA ) به وجود نیامد، بلکه توسط IBM تعریف شد.
آنچه که امروز نسخه یک کتابخانه زیربنایی فناوری اطلاعات ( آیدل ) نامیده می شود، با توجهات CCTA - Central Computer and Telecommunications Agency توسعه پیدا کرد و با عنوان روش شناسی مدیریت فناوری اطلاعات دولتی ( Government Information Technology Infrastructure Management Methodology ) یا GITMM نام گذاری گردید؛ و طی سال ها به ۳۱ جلد تحت رهبری Peter Skinner و John Stewart در CCTA افزایش و توسعه پیدا کرد.
در اواخر دهه ۸۰ میلادی CCTA از سوی شرکت های IT که می خواستند از سرویس مشاوره دولت استفاده کنند و نیز از سوی سازمان های دولتی که از چشم افتاده بودند مورد حملات شدیدی قرار گرفت؛ و سرانجام CCTA تسلیم شد و مفهوم central driving IT authority for the UK Government از بین رفت. این به معنای سازوار کردن راهنماهای CCTA مانند ITIL بود که به تأخیر افتاد.
در برخی موارد راهنماها به کلی از بین رفتند. CCTA IT Security و Privacy group وارد شدن CCTA IT Security Library را به GITMM فراهم کردند، اما Security Service وقتی که CCTA از بازی خارج شد امور این بخش را به عهده گرفت و در ادامه جنگی که بر سر مسئولیت های امنیتی داشتند، ادامه کار را متوقف کرد.
همچنان که در دهه ۸۰ میلادی ITIL توسعه پیدا می کرد، به دلایلی که در بالا بدان ها اشاره شد، تا میانه دهه ۹۰ میلادی سازوار نشد. این زمان زیاد سازوار شدن و آگاهی های بدست آمده، منجر به ایجاد تعدادی استاندارد شد، که شامل ISO/IEC ۲۰۰۰۰، که در برگیرنده و معرف استاندارد بین المللی IT Service Management هست نیز است. ITIL اغلب در کنار دیگر تجربیات موفق ( Best Practice ) مانند Information Service Procurement Library – ISPL و Application Services Library – ASL و Dynamic Systems Development Method – DSDM و Capability Maturity Model – CMM / CMMI قرار می گیرد؛ و اغلب به وسیلهٔ Control Objectives for Information and Related Technology – COBIT با مؤسسات IT دولتی ( وابسته به دولت ) پیوند داده می شود. در ماه دسامبر ( آذر ) ۲۰۰۵ میلادی OGC یک بازنگری در ITIL انجام داد که به ITIL v۳ یا نسخه سوم ITIL مشهور شده است و در ماه May ( خرداد ) ۲۰۰۷ در دسترس عموم قرار گرفت. نسخه سوم ITIL پنج نقطه مرکزی دارد:
عکس کتابخانه زیربنایی فناوری اطلاعات
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس