کتب پادشاهان یا اسفار ملوک یا مَلِیْکیم ( در عبری: ספר מלכים ) بخشی از تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است. متن اصلی به زبان عبری نوشته شده است؛ که مسیحیان بعدها آن را به یونانی ترجمه نموده و در انجیل جا دادند.
کتاب اول پادشاهان دارای ۲۲ باب است که دوران فرمان روایی شاهان اسرائیل بعد از دوران ۴۰ ساله فرمان روایی داوود را بیان می کند. ۱۱ باب نخستین این کتاب به دوران حکم رانی سلیمان مربوط است. او که پس از پدرش داوود به پادشاهی سرزمین اسرائیل و یهودیه رسید و در دوران زمامداری او جنگ روی نداد. [ ۱] در باب ۱۱، نافرمانی سلیمان آمده است که به جزای این نافرمانی یهوه، پادشاهی اسرائیل را از فرزندش رحبعام گرفت. پس از سلیمان، سرزمین های اسرائیل و یهودیه از هم جدا شدند و تختگاه اسرائیل سامره و تختگاه یهودیه اورشلیم برگزیده شد. از باب ۱۲ به بعد به حاکمیت هر دو سرزمین بنی اسرائیل یعنی یهودیه و اسرائیل اشاره می گردد. از جمله به حکمرانی رحبعا، یربعام، ابیا، آسا، یهوشافاط در یهودیه و حکومت ناداب، بعشا، ایله، اخزایا در اسرائیل، پرداخته است. در این بین نیز از پیامبرانی چند نام برده شده است که از آن میان می توان شمعیا، اخیا، میکایا و ایلیا را نام برد. باب های ۱۷ تا ۲۰ در مورد ایلیای پیامبر است. از باب ۲۰ تا پایان کتاب در مورد اخاب پادشاه اسرائیل است که در دو جنگ پی در پی بر بَنهَدَد پادشاه سوریه پیروز شد.
کتاب دوم پادشاهان ۲۵ باب دارد و در ادامه تاریخ نگاری سیاسی کتاب اول پادشاهان می باشد. داستان های آن پس از مرگ اخاب پادشاه اسرائیل است. محور اصلی حکایت، الیشع پیامبر است که بر زنده کردن مردگان توانا بود. [ ۲] او در نحوه حکم رانی حاکمان اسرائیل به ویژه ییهو نقش داشت. در این کتاب به حکومت پادشاهانی چون اخَزیا، یهورام، یوآش، امصیا، عزیا، یوتام، آحاز، ایهو، یهواخاز، یهوآش، یربعام دوم، زکریا، شلوم، مَنَحیم، فَقَحیا، فقح بن رملیا و هوشع در سرزمین های یهودی نشین پرداخته است. هوشع آخرین پادشاه اسرائیل بود که در زمان او شلم ناسر پادشاه آشور و پس از آن سرگون به اسرائیل لشکرکشی نموده، آن جا را گرفته و همه اسرائیلیان را اسیرنموده به آشور برد و آن ها را در شهرهای حلح و جوزان و دیگر شهرهای سرزمین ماد سکونت داد. نقل این حادثه مهم در باب ۱۷ و ۱۸ کتاب آمده است. اما پادشاهی یهودیه ادامه یافت و حزقیا و پس از آن منسی، آمور، یوشیا، یهوآخاز، یهویاقیم، یهویاکین و صدقیا شاه شدند. صدقیا آخرین شاه یهودیه بود و او که بر ضد بابل شورش کرده بود، توسط نبوکد نصر پادشاه بابل شکست خورده و اسیر و نابینا شد. اورشلیم ویران شد و معبد سلیمان، آتش زده و ویران گردید؛ بسیاری از مردم یهود به اسارت به سرزمین بابل برده شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکتاب اول پادشاهان دارای ۲۲ باب است که دوران فرمان روایی شاهان اسرائیل بعد از دوران ۴۰ ساله فرمان روایی داوود را بیان می کند. ۱۱ باب نخستین این کتاب به دوران حکم رانی سلیمان مربوط است. او که پس از پدرش داوود به پادشاهی سرزمین اسرائیل و یهودیه رسید و در دوران زمامداری او جنگ روی نداد. [ ۱] در باب ۱۱، نافرمانی سلیمان آمده است که به جزای این نافرمانی یهوه، پادشاهی اسرائیل را از فرزندش رحبعام گرفت. پس از سلیمان، سرزمین های اسرائیل و یهودیه از هم جدا شدند و تختگاه اسرائیل سامره و تختگاه یهودیه اورشلیم برگزیده شد. از باب ۱۲ به بعد به حاکمیت هر دو سرزمین بنی اسرائیل یعنی یهودیه و اسرائیل اشاره می گردد. از جمله به حکمرانی رحبعا، یربعام، ابیا، آسا، یهوشافاط در یهودیه و حکومت ناداب، بعشا، ایله، اخزایا در اسرائیل، پرداخته است. در این بین نیز از پیامبرانی چند نام برده شده است که از آن میان می توان شمعیا، اخیا، میکایا و ایلیا را نام برد. باب های ۱۷ تا ۲۰ در مورد ایلیای پیامبر است. از باب ۲۰ تا پایان کتاب در مورد اخاب پادشاه اسرائیل است که در دو جنگ پی در پی بر بَنهَدَد پادشاه سوریه پیروز شد.
کتاب دوم پادشاهان ۲۵ باب دارد و در ادامه تاریخ نگاری سیاسی کتاب اول پادشاهان می باشد. داستان های آن پس از مرگ اخاب پادشاه اسرائیل است. محور اصلی حکایت، الیشع پیامبر است که بر زنده کردن مردگان توانا بود. [ ۲] او در نحوه حکم رانی حاکمان اسرائیل به ویژه ییهو نقش داشت. در این کتاب به حکومت پادشاهانی چون اخَزیا، یهورام، یوآش، امصیا، عزیا، یوتام، آحاز، ایهو، یهواخاز، یهوآش، یربعام دوم، زکریا، شلوم، مَنَحیم، فَقَحیا، فقح بن رملیا و هوشع در سرزمین های یهودی نشین پرداخته است. هوشع آخرین پادشاه اسرائیل بود که در زمان او شلم ناسر پادشاه آشور و پس از آن سرگون به اسرائیل لشکرکشی نموده، آن جا را گرفته و همه اسرائیلیان را اسیرنموده به آشور برد و آن ها را در شهرهای حلح و جوزان و دیگر شهرهای سرزمین ماد سکونت داد. نقل این حادثه مهم در باب ۱۷ و ۱۸ کتاب آمده است. اما پادشاهی یهودیه ادامه یافت و حزقیا و پس از آن منسی، آمور، یوشیا، یهوآخاز، یهویاقیم، یهویاکین و صدقیا شاه شدند. صدقیا آخرین شاه یهودیه بود و او که بر ضد بابل شورش کرده بود، توسط نبوکد نصر پادشاه بابل شکست خورده و اسیر و نابینا شد. اورشلیم ویران شد و معبد سلیمان، آتش زده و ویران گردید؛ بسیاری از مردم یهود به اسارت به سرزمین بابل برده شدند.
wiki: کتاب های پادشاهان