کتابُ عهدی وصیت نامه بهاءالله، بنیانگذار آیین بهائی است. [ ۱] او این اثر را حداقل یک سال قبل از وفاتش در سال ۱۸۹۲ میلادی به رشته تحریر درآورد. [ ۲] محمدعلی فیضی در کتاب «حضرت بهاءالله»، هدف نوشتن وصیتنامه را اتمام حجت و جلوگیری از ایجاد اختلاف و نفاق بین بهائیان ذکر کرده است. [ ۳] بهاءالله در این اثر عبدالبهاء، فرزند ارشد خود را به عنوان جانشین، مرکز عهد و میثاق الهی، مرجع آئین بهائی، تبیین کننده و مُفسر رسمی آثار پس از خود معرفی می کند و مقام میرزا محمد علی برادر کوچکتر عبدالبهاء را در رتبه بعد تعیین می کند. [ ۱] [ الف]
صبح روز نهم از وفات بهاءالله، «کتابُ عهدی» بین نه شاهد که از میان اصحاب و خانواده بهاءالله انتخاب شده بودند خوانده می شود و عصر همان روز این اثر در جمع بزرگتری در روضه مبارکه مجدداً قرائت می شود. [ ۱] [ ۳] در «کتابُ عهدی» بهاءالله با اشاره به آیه کتاب اقدس در مورد جانشینی خود، مشخص می کند که مقصود از آن آیه عبدالبهاء است. [ ۴] [ ۵] پیش از این نیز بهاءالله در آثار دیگری مانند «سورة الغصن» که در دوران تبعیدش در ادرنه[ ۶] یا «لوح ارض باء» که در زندان عکا نوشته بود به مقام عبدالبهاء اشاره کرده بود. [ ۷]
بهاءالله علاوه بر مسئله جانشینی و عهد و میثاق الهی به مسائل دیگری نیز در «کتابُ عهدی» پرداخته است. وی مقصود از تحمل مصائب وارده بر خود و ظهور آئین بهائی را از میان بردن کینه و دشمنی و ایجاد اتحاد و اتفاق برای آسایش بشر اعلان می کند[ ۸] و «نزاع و جدال» را شدیداً نهی می کند. [ ۹] وی هدف از ظهور «مذهب الهی» را ایجاد «محبت و اتحاد» در بین مردم می داند، از «اهل عالم» می خواهد آن را سبب «عداوت و اختلاف» ننمایند و از آن با عناوینی مانند «اسباب نظم» و «علت اتحاد» یاد می کند. [ ۸] [ ۹] بهاءالله همچنین در این کتاب بر کسب فضائل اخلاقی تأکید می کند، فضائلی همچون راستی، تقوی، اخلاق و اعمال پاک، تکثرگرایی دینی، احترام به پیروان همه ادیان، اتحاد و محبت. [ ۹] او همچنین مردمان را از گفتار زشت، «لعن و طعن»، آنچه سبب کدورت انسان می شود، نزاع، جدال، اختلاف و عداوت برحذر می دارد. [ ۹] بهاءالله در این اثر از «علماء و امراء» در آئین بهائی اسم می برد[ ۸] [ ب] که به گفته شوقی ربانی اشاره او به ایادیان امرالله، مبلغین و مؤسسات انتخابی این آئین است یعنی محافل روحانی و بیت العدل اعظم. [ ۵] در پایانِ «کتابُ عهدی»، بهاءالله از بهائیان می خواهد که به «خدمت اُمَم» و «اصلاح عالم» مشغول شوند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصبح روز نهم از وفات بهاءالله، «کتابُ عهدی» بین نه شاهد که از میان اصحاب و خانواده بهاءالله انتخاب شده بودند خوانده می شود و عصر همان روز این اثر در جمع بزرگتری در روضه مبارکه مجدداً قرائت می شود. [ ۱] [ ۳] در «کتابُ عهدی» بهاءالله با اشاره به آیه کتاب اقدس در مورد جانشینی خود، مشخص می کند که مقصود از آن آیه عبدالبهاء است. [ ۴] [ ۵] پیش از این نیز بهاءالله در آثار دیگری مانند «سورة الغصن» که در دوران تبعیدش در ادرنه[ ۶] یا «لوح ارض باء» که در زندان عکا نوشته بود به مقام عبدالبهاء اشاره کرده بود. [ ۷]
بهاءالله علاوه بر مسئله جانشینی و عهد و میثاق الهی به مسائل دیگری نیز در «کتابُ عهدی» پرداخته است. وی مقصود از تحمل مصائب وارده بر خود و ظهور آئین بهائی را از میان بردن کینه و دشمنی و ایجاد اتحاد و اتفاق برای آسایش بشر اعلان می کند[ ۸] و «نزاع و جدال» را شدیداً نهی می کند. [ ۹] وی هدف از ظهور «مذهب الهی» را ایجاد «محبت و اتحاد» در بین مردم می داند، از «اهل عالم» می خواهد آن را سبب «عداوت و اختلاف» ننمایند و از آن با عناوینی مانند «اسباب نظم» و «علت اتحاد» یاد می کند. [ ۸] [ ۹] بهاءالله همچنین در این کتاب بر کسب فضائل اخلاقی تأکید می کند، فضائلی همچون راستی، تقوی، اخلاق و اعمال پاک، تکثرگرایی دینی، احترام به پیروان همه ادیان، اتحاد و محبت. [ ۹] او همچنین مردمان را از گفتار زشت، «لعن و طعن»، آنچه سبب کدورت انسان می شود، نزاع، جدال، اختلاف و عداوت برحذر می دارد. [ ۹] بهاءالله در این اثر از «علماء و امراء» در آئین بهائی اسم می برد[ ۸] [ ب] که به گفته شوقی ربانی اشاره او به ایادیان امرالله، مبلغین و مؤسسات انتخابی این آئین است یعنی محافل روحانی و بیت العدل اعظم. [ ۵] در پایانِ «کتابُ عهدی»، بهاءالله از بهائیان می خواهد که به «خدمت اُمَم» و «اصلاح عالم» مشغول شوند. [ ۹]
wiki: کتاب عهدی