[ویکی نور] کتاب طبقات القراء السبعة و ذکر مناقبهم و قراءاتهم نوشته امین الدین ابومحمد عبدالوهاب ابن سلاّر(698-782 ه)،شیخ قرّاء دمشق در زمان خود،دوست و همراه ابن تیمیه و اولین استادی که ابن جزری معروف از محضرش بهره جست می باشد.این کتاب به زبان عربی است.نویسنده در ابتدای کتاب به ذکر احادیث و آثاری می پردازد که در آنها نسبت به آموختن قرآن و نیز آموزش آن سفارش بسیار گشته و از عواقب سوء پشت کردن به قرآن و مخالفت با اوامرش برحذر داشته شده است.
پس از آن مؤلف به یادکرد أسانید قراء سبعه پرداخته و اجازات خود در تمام قرائات با جمیع طرق و روایات آن را به نحو تفصیل یادآور می شود.هنگام یادکرد إسناد هریک از قرائت ها، نویسنده به بیان شرح حالی کوتاه از هر قاری، که در آن برخی مناقب و محاسن وی برشمرده شده است، می پردازد.
کتاب مشتمل بر سخن ناشر، مقدمه تحقیق،شرح حال مؤلف، مقدمه مؤلف و دو بخش ذیل می باشد:بخش اول: «ذکر جملة من الأسانید» که در آن به ذکر أسانید کندی،إسناد ابوالجود،أسانید شجاع مدلجی، سند ابوالقاسم شاطبی، سند عبدالغنی نحاس در «العنوان» و «التجرید»، سند ابن جبیر در «التیسیر»، سند ابوالجود در «التیسیر» و نیز در «العنوان» و إسناد روایت های پنج گانه ای که تاجالدین کندی از شریف خطیب و نیز روایات سه گانه ای که از محولی نقل کرده، پرداخته می شود.
بخش دوم: «ذکر الأسانید مفصلة».در این بخش سند، تقی الدین، استاد و شیخ مؤلف، از ابن فارس و از کمال الدین شجاع، سند وحیدالدین الخلاطی، سند مجیرالدین الدمشقی، سند بدرالدین بن بصخان و سند شهاب الدین الحرانی به طور تفصیل بیان می شود.ذیل بررسی هریک از این اسناد، طرق و روایات هریک از افراد فوق تا خود قراء سبعة ذکر می شود.
در پایان کتاب هم فهرست آیات قرآنی، احادیث نبوی و آثار،فهرست اعلام، فهرست کتابهای وارده در متن،فهرست منابع تحقیق و فهرست مطالب کتاب آمده است.
پس از آن مؤلف به یادکرد أسانید قراء سبعه پرداخته و اجازات خود در تمام قرائات با جمیع طرق و روایات آن را به نحو تفصیل یادآور می شود.هنگام یادکرد إسناد هریک از قرائت ها، نویسنده به بیان شرح حالی کوتاه از هر قاری، که در آن برخی مناقب و محاسن وی برشمرده شده است، می پردازد.
کتاب مشتمل بر سخن ناشر، مقدمه تحقیق،شرح حال مؤلف، مقدمه مؤلف و دو بخش ذیل می باشد:بخش اول: «ذکر جملة من الأسانید» که در آن به ذکر أسانید کندی،إسناد ابوالجود،أسانید شجاع مدلجی، سند ابوالقاسم شاطبی، سند عبدالغنی نحاس در «العنوان» و «التجرید»، سند ابن جبیر در «التیسیر»، سند ابوالجود در «التیسیر» و نیز در «العنوان» و إسناد روایت های پنج گانه ای که تاجالدین کندی از شریف خطیب و نیز روایات سه گانه ای که از محولی نقل کرده، پرداخته می شود.
بخش دوم: «ذکر الأسانید مفصلة».در این بخش سند، تقی الدین، استاد و شیخ مؤلف، از ابن فارس و از کمال الدین شجاع، سند وحیدالدین الخلاطی، سند مجیرالدین الدمشقی، سند بدرالدین بن بصخان و سند شهاب الدین الحرانی به طور تفصیل بیان می شود.ذیل بررسی هریک از این اسناد، طرق و روایات هریک از افراد فوق تا خود قراء سبعة ذکر می شود.
در پایان کتاب هم فهرست آیات قرآنی، احادیث نبوی و آثار،فهرست اعلام، فهرست کتابهای وارده در متن،فهرست منابع تحقیق و فهرست مطالب کتاب آمده است.