این مقاله سیاهه ای است از نوشته های اکبر رادی ( ۱۳۸۶–۱۳۱۸ ) ، نمایشنامه نویس ایرانیِ قرن چهاردهم هجری خورشیدی، به ترتیبِ تاریخِ نگارش و نیز به تفکیکِ گونه.
رادی از نمایشنامه نویسان برجستهٔ روزگارش به شمار می رود. نوشته های او از اواخر دههٔ ۱۳۳۰ به بعد بعضی از مهم ترین نمایشنامه های زبان فارسی را در بر می گیرد. رادی، همراهِ بهرام بیضایی، برترین نمایشنامه نویس زبان فارسی و، با نویسندگانی چون علی نصیریان و بیژن مفید و غلامحسین ساعدی و اسماعیل خلج و محسن یلفانی، از اندک شمار آفرینندگان آثار ماندگار روزگار زرّین درام فارسی به شمار می رود. با این همه، هیچ کدام از نمایشنامه هایش در دوران زندگیش جایزه ای نبرد و نامش هرگز در دوران زندگی خودش در کتاب های درسی مدرسه های ایران نیامد.
... [مشاهده متن کامل]
بیضایی نمایشِ افرا ( ۱۳۸۶ ) را به رادی تقدیم کرد؛ و در سوگش او را به «سرچشمه ای» مانند کرد و شکوهِ نوشته هایش را به «غرّش رودی . . . که از زیر سرانگشتان وی جاری بود».
این جدول فهرستی است از کتاب های چاپ شدهٔ نویسنده. بیشترِ این نمایشنامه ها بارها به نمایش درآمده است.
غیر از اوّلی و هشتمی، همه در مجموعه داستان جاده گردآمده:
• «موش مرده» ( ۱۳۳۵، کیهان )
• «مه» ( ۱۳۳۷ )
• «باران» ( ۱۳۳۸، اطلاعات جوانان )
• «جاده» ( ۱۳۳۹، اطلاعات جوانان )
• «سوء تفاهم» ( ۱۳۳۹، فردوسی )
• «کوچه» ( ۱۳۳۹، سخن )
• «فانوس» ( ۱۳۴۱، آرش )
• «مرثیه» ( ۱۳۴۲، آرش )
• «تاووس» ( ۱۳۴۳ )
داستان های نوجوانی رادی در سال ۱۳۹۷ به صورت کتاب منتشر شد.
گفتگوهای مفصّلِ رادی کتاب شده. گفتگوهای کوتاه تر اینجا فهرست می شود:
• «گفت وگو با اکبر رادی». فردوسی ( ۷۹۶ ) . ۱۳۴۵.
• «گفت وگوی رادی درباره تئاتر». خوشه. ۱۳۴۷.
• «گفت وگوی اکبر رادی و علی اصغر ضرابی: باران، گپ و یک فنجان چای». فردوسی ( ۱۱۱۴ ) . ۱۳۵۲.
• «اکبر رادی: صدایی در خلأ». رستاخیز ( ۵۱ ) : ۱۸ - ۱۷. ۱۳۵۵.
• «تئاتر ما زمین نخورده است». کیهان ( ۱۰۴۸۶ ) : ۱۳. ۱۳۵۷.
• «جوهر انقلاب یکپارچه عمل می کند». آیندگان ( ۳۲۸۹ ) : ۲۴. ۱۳۵۷.
• «بنگاه شادمانی و شلاق پهلوی». بازار: ۱۱ - ۱۰ و ۱۳. ۱۳۵۸.
• «بشنو از نی». فرجاد ( ۵ ) : ۵۲. ۱۳۷۰.
• «برگزاری جشنواره تأثیر بسزایی در سیاست ها و خط مشی های تئاتر کشور دارد». ایران: ۸ و ۱۲. ۱۳۷۹.
رادی از نمایشنامه نویسان برجستهٔ روزگارش به شمار می رود. نوشته های او از اواخر دههٔ ۱۳۳۰ به بعد بعضی از مهم ترین نمایشنامه های زبان فارسی را در بر می گیرد. رادی، همراهِ بهرام بیضایی، برترین نمایشنامه نویس زبان فارسی و، با نویسندگانی چون علی نصیریان و بیژن مفید و غلامحسین ساعدی و اسماعیل خلج و محسن یلفانی، از اندک شمار آفرینندگان آثار ماندگار روزگار زرّین درام فارسی به شمار می رود. با این همه، هیچ کدام از نمایشنامه هایش در دوران زندگیش جایزه ای نبرد و نامش هرگز در دوران زندگی خودش در کتاب های درسی مدرسه های ایران نیامد.
... [مشاهده متن کامل]
بیضایی نمایشِ افرا ( ۱۳۸۶ ) را به رادی تقدیم کرد؛ و در سوگش او را به «سرچشمه ای» مانند کرد و شکوهِ نوشته هایش را به «غرّش رودی . . . که از زیر سرانگشتان وی جاری بود».
این جدول فهرستی است از کتاب های چاپ شدهٔ نویسنده. بیشترِ این نمایشنامه ها بارها به نمایش درآمده است.
غیر از اوّلی و هشتمی، همه در مجموعه داستان جاده گردآمده:
• «موش مرده» ( ۱۳۳۵، کیهان )
• «مه» ( ۱۳۳۷ )
• «باران» ( ۱۳۳۸، اطلاعات جوانان )
• «جاده» ( ۱۳۳۹، اطلاعات جوانان )
• «سوء تفاهم» ( ۱۳۳۹، فردوسی )
• «کوچه» ( ۱۳۳۹، سخن )
• «فانوس» ( ۱۳۴۱، آرش )
• «مرثیه» ( ۱۳۴۲، آرش )
• «تاووس» ( ۱۳۴۳ )
داستان های نوجوانی رادی در سال ۱۳۹۷ به صورت کتاب منتشر شد.
گفتگوهای مفصّلِ رادی کتاب شده. گفتگوهای کوتاه تر اینجا فهرست می شود:
• «گفت وگو با اکبر رادی». فردوسی ( ۷۹۶ ) . ۱۳۴۵.
• «گفت وگوی رادی درباره تئاتر». خوشه. ۱۳۴۷.
• «گفت وگوی اکبر رادی و علی اصغر ضرابی: باران، گپ و یک فنجان چای». فردوسی ( ۱۱۱۴ ) . ۱۳۵۲.
• «اکبر رادی: صدایی در خلأ». رستاخیز ( ۵۱ ) : ۱۸ - ۱۷. ۱۳۵۵.
• «تئاتر ما زمین نخورده است». کیهان ( ۱۰۴۸۶ ) : ۱۳. ۱۳۵۷.
• «جوهر انقلاب یکپارچه عمل می کند». آیندگان ( ۳۲۸۹ ) : ۲۴. ۱۳۵۷.
• «بنگاه شادمانی و شلاق پهلوی». بازار: ۱۱ - ۱۰ و ۱۳. ۱۳۵۸.
• «بشنو از نی». فرجاد ( ۵ ) : ۵۲. ۱۳۷۰.
• «برگزاری جشنواره تأثیر بسزایی در سیاست ها و خط مشی های تئاتر کشور دارد». ایران: ۸ و ۱۲. ۱۳۷۹.
