کتاب بیان یکی از آثار سید علی محمد شیرازی مشهور به باب است که ام الکتاب در دیانت بیان ( بابیه ) به حساب می آید. جملات کتاب بیان مشتمل بر تعالیم اخلاقی و اجتماعی دیانت بیان است. [ ۱]
کتاب بیان فارسی مخزن عمدهٔ عقاید دینی و احکام دور بابی است و کتاب بیان عربی محتویاتش با بیان فارسی مطابق، ولی مختصرتر است. کتاب بیان فارسی توضیح مفصل تری است بر بیان عربی.
سید علی محمد باب کتاب بیان را به ۳۶۱ باب ( ۱۹ واحد و هر واحد ۱۹ باب ) یا به اصطلاح «عدد کلّشی» بخش کرده است. که در همین منوال در مقدمهٔ کتاب گفته است: «و به عین یقین نظر کن که ابواب دین بیان مترتب گشته به عدد کلّشی»
کتاب بیان فارسی تا آخر باب دهم از واحد نهم و کتاب بیان عربی تا باب نوزدهم از واحد یازدهم است. بهائیان معتقدند علت اتمام نیافتن ۳۶۱ باب بیان فارسی و همچنین بیان عربی، نشان دادن نزدیکی ظهور «مَن یُظهره الله»، موعود کتاب بیان است. [ ۲]
کتاب بیان فارسی بزرگ ترین اثر تشریعی باب است. اما پیش از آن که مجموعه ای از قواعد و اصول حقوقی و جزائی دیانت بیان محسوب گردد، کتاب مدح «مَن یُظهره الله» است، مَن یُظهره الله لقب موعود دیانت بابی است و به معنی کسی که خداوند او را ظاهر می سازد است. عنوان «مَن یُظهره الله» و عناوین مشابه آن بیش از دویست و هشتاد بار در متن بیان فارسی آمده است. این کتاب بارها به تصریح و تلویح بر نزدیکی ظهور موعود بیان ازجمله در باب مستغاث ( باب دهم از واحد هفتم ) تأکید می کند. [ ۳] به طور دقیق تر باب برای ظهور موعود بیان به سال نُه و سال نوزده اشاره می کند. [ ۴] با این حال گروه اندکی از بابیان ظهور «مَن یُظهره الله» را در آینده ای دور و بعد از جهانی شدن آیین باب می دانند. [ ۵] به گفتهٔ محمدعلی ناظم الشریعه، باب در ماکو تعالیم نقطویه را آموخت و آن ها را مستقیماً در کتاب بیان وارد کرد. گرچه این قضیه ثابت نشده است، اما شباهت های غیرقابل انکاری بین نقطویه و بابیه وجود دارد: باورهایی در مورد انتقال روح، افراط در تأویل قرآن و احادیث، ادعای نسخ شریعت اسلام، و علاقهٔ شدید به عدد ۱۹. [ ۶]
اهمیت «مَن یُظهره الله» در آثار باب به اندازه ای است که او نتیجه و ثمرهٔ آیین خود را شناسایی و ایمان به او می داند. [ ۷] وی از پیروان خود می خواهد ایمان خود را به تصدیق هیچ کس، حتی واحدِ اولِ بیان ( هجده حواری اولیهٔ آیین بیان و خود باب ) ، مشروط نکنند و موعود بیان را با استقلال کامل فکری از آثار و صفات خود او بشناسند و نه از اشاره و دلالت دیگران. [ ۸] باب همچنین پیروانش را برحذر می دارد که مبادا مانند ادیان قبل که با استدلال به کتاب آسمانی خود از ایمان به پیامبر بعدی محروم شدند با استدلال به آثار باب از ایمان به «مَن یُظهره الله» محروم شوند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکتاب بیان فارسی مخزن عمدهٔ عقاید دینی و احکام دور بابی است و کتاب بیان عربی محتویاتش با بیان فارسی مطابق، ولی مختصرتر است. کتاب بیان فارسی توضیح مفصل تری است بر بیان عربی.
سید علی محمد باب کتاب بیان را به ۳۶۱ باب ( ۱۹ واحد و هر واحد ۱۹ باب ) یا به اصطلاح «عدد کلّشی» بخش کرده است. که در همین منوال در مقدمهٔ کتاب گفته است: «و به عین یقین نظر کن که ابواب دین بیان مترتب گشته به عدد کلّشی»
کتاب بیان فارسی تا آخر باب دهم از واحد نهم و کتاب بیان عربی تا باب نوزدهم از واحد یازدهم است. بهائیان معتقدند علت اتمام نیافتن ۳۶۱ باب بیان فارسی و همچنین بیان عربی، نشان دادن نزدیکی ظهور «مَن یُظهره الله»، موعود کتاب بیان است. [ ۲]
کتاب بیان فارسی بزرگ ترین اثر تشریعی باب است. اما پیش از آن که مجموعه ای از قواعد و اصول حقوقی و جزائی دیانت بیان محسوب گردد، کتاب مدح «مَن یُظهره الله» است، مَن یُظهره الله لقب موعود دیانت بابی است و به معنی کسی که خداوند او را ظاهر می سازد است. عنوان «مَن یُظهره الله» و عناوین مشابه آن بیش از دویست و هشتاد بار در متن بیان فارسی آمده است. این کتاب بارها به تصریح و تلویح بر نزدیکی ظهور موعود بیان ازجمله در باب مستغاث ( باب دهم از واحد هفتم ) تأکید می کند. [ ۳] به طور دقیق تر باب برای ظهور موعود بیان به سال نُه و سال نوزده اشاره می کند. [ ۴] با این حال گروه اندکی از بابیان ظهور «مَن یُظهره الله» را در آینده ای دور و بعد از جهانی شدن آیین باب می دانند. [ ۵] به گفتهٔ محمدعلی ناظم الشریعه، باب در ماکو تعالیم نقطویه را آموخت و آن ها را مستقیماً در کتاب بیان وارد کرد. گرچه این قضیه ثابت نشده است، اما شباهت های غیرقابل انکاری بین نقطویه و بابیه وجود دارد: باورهایی در مورد انتقال روح، افراط در تأویل قرآن و احادیث، ادعای نسخ شریعت اسلام، و علاقهٔ شدید به عدد ۱۹. [ ۶]
اهمیت «مَن یُظهره الله» در آثار باب به اندازه ای است که او نتیجه و ثمرهٔ آیین خود را شناسایی و ایمان به او می داند. [ ۷] وی از پیروان خود می خواهد ایمان خود را به تصدیق هیچ کس، حتی واحدِ اولِ بیان ( هجده حواری اولیهٔ آیین بیان و خود باب ) ، مشروط نکنند و موعود بیان را با استقلال کامل فکری از آثار و صفات خود او بشناسند و نه از اشاره و دلالت دیگران. [ ۸] باب همچنین پیروانش را برحذر می دارد که مبادا مانند ادیان قبل که با استدلال به کتاب آسمانی خود از ایمان به پیامبر بعدی محروم شدند با استدلال به آثار باب از ایمان به «مَن یُظهره الله» محروم شوند. [ ۹]
wiki: کتاب بیان