[ویکی نور] «کتاب القُصّاص و المذَکِّرین» نوشته ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن جوزی (متوفی 597ق) در برگیرنده احوال داستان سرایان و وعاظی است که حرفه آنها نقل حکایات مختلف برای مردم و ترساندن آنها از روز جزا بوده است. این کتاب که به زبان عربی به رشته تحریر درآمده حاوی نکات طنز و ظریف فراوانی است.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصلی از محقق کتاب محمد بن لطفی الصباغ دیده می شود.در این بخش از کتاب شرح حال ابن جوزی و مطالبی مفیدی درباره کتاب ذکر شده است. متن کتاب نیز در دوازده باب تدوین شده است.برخی ابواب کتاب مشتمل بر چندین فصل و برخی نیز فاقد فصل و یا بخش است. روایات کتاب شماره گذاری شده که بالغ بر 220 روایت است.
نویسنده کتاب به این نکته توجه دارد که میان داستان سرائی و موعظه و تذکیر که وعاظ به آن می پردازند تفاوت وجود دارد و این سه، مقوله ا ی جدا از یکدیگر هستند، به این گونه که در تعریف موعظه می گوید: «وعظ ترساندن انسان از روز جزا می باشد به گونه ای که با شنیدن آن دل آدمی نرم شده و آماده پذیرفتن سخن حق می شود.»
و در تعریف تذکیر می نویسد: «یادآوری نعمت های خداوند متعال برای مردم و واداشتن آنها برای شکر و سپاس خالق یکتا و بیم دادن آنها از مخالفت خداوند و ارتکاب گناهان می باشد.»
و در تعریف داستان سرا (قُصاص)در صفحه 259 این چنین بیان می دارد: «داستان سرا کسی است که وقایع گذشته را بازگو کرده و تفصیلات مربوط به آن را بیان می کند... نقل اخبار پیشینیان باعث پند گرفتن افراد می شود و چه بسا اشخاصی با شنیدن این وقایع، سیره و روش نیکوئی برای خود در زندگی معین کنند.»
در ابتدای کتاب مقدمه مفصلی از محقق کتاب محمد بن لطفی الصباغ دیده می شود.در این بخش از کتاب شرح حال ابن جوزی و مطالبی مفیدی درباره کتاب ذکر شده است. متن کتاب نیز در دوازده باب تدوین شده است.برخی ابواب کتاب مشتمل بر چندین فصل و برخی نیز فاقد فصل و یا بخش است. روایات کتاب شماره گذاری شده که بالغ بر 220 روایت است.
نویسنده کتاب به این نکته توجه دارد که میان داستان سرائی و موعظه و تذکیر که وعاظ به آن می پردازند تفاوت وجود دارد و این سه، مقوله ا ی جدا از یکدیگر هستند، به این گونه که در تعریف موعظه می گوید: «وعظ ترساندن انسان از روز جزا می باشد به گونه ای که با شنیدن آن دل آدمی نرم شده و آماده پذیرفتن سخن حق می شود.»
و در تعریف تذکیر می نویسد: «یادآوری نعمت های خداوند متعال برای مردم و واداشتن آنها برای شکر و سپاس خالق یکتا و بیم دادن آنها از مخالفت خداوند و ارتکاب گناهان می باشد.»
و در تعریف داستان سرا (قُصاص)در صفحه 259 این چنین بیان می دارد: «داستان سرا کسی است که وقایع گذشته را بازگو کرده و تفصیلات مربوط به آن را بیان می کند... نقل اخبار پیشینیان باعث پند گرفتن افراد می شود و چه بسا اشخاصی با شنیدن این وقایع، سیره و روش نیکوئی برای خود در زندگی معین کنند.»
wikinoor: کتاب_القصاص_و_المذکرین