کت بستن. [ ک َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) دستهای کسی را به بند از بالای بازو به پشت بستن. ( از فرهنگ فارسی معین ). || مجازاً، مغلوب کردن. ( مخصوصاً در مشاعره ) ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - دستهای کسی را از بای بازو بوسیل. طناب به پشت بستن : [ از جیبش طنابی بیرون کشید و کتهای حسن را بست ] . ۲ - مغلوب کردن ( مخصوصا در مشاعره )
