کبیرکوه

لغت نامه دهخدا

کبیرکوه. [ ک َ ] ( اِخ ) از کوه های منطقه لرستان و تنها کوه مرتفعی است که در آن ناحیه به نظر می آید و مردم محل «کورکوه » گویند. این کوه بزرگ و عریض حد فاصل بین پیشکوه و پشتکوه لرستان است. به عبارت دیگر شرق این کوه مرتفع از صالح آباد تا شیروان کشیده شده و در آن اشکفتها ( شکاف. غار ) است و آثاری از زمان ساسانیان در آنها هست. قلل این کوه در تمام مواقع سال بجز دو ماه مستور از برف است. در این کوه گردنه های کوچک نیز هست که در تمام مدت زمستان و بهار غیر قابل عبور و مرور است. کوههای ناحیه لرستان هم به دو قسمت تقسیم می شود که حد فاصلشان کبیر کوه است. ( از جغرافیای غرب ایران ص 27 و 28 ). رجوع به جغرافیای غرب ایران شود.

فرهنگ فارسی

از کوههای منطقه لرستان

دانشنامه آزاد فارسی

کَبیرکوه
رشته کوهی در استان ایلام، حاشیۀ غربی کوهستان زاگرس، با ارتفاع ۲,۷۹۰ متر. طول آن ۱۷۵ کیلومتر، عرض رشته کوه های آن ۴۵ تا ۸۰ کیلومتر، و وسعت آن بالغ بر ۹,۵۰۰ کیلومتر است. رودخانه های بسیاری ازجمله رودهای چنگوله، آبدانان و دویریج از این کوه سرچشمه می گیرند و رودخانه سیمره آن را از استان لرستان جدا می کند. راه ها و گردنه های بسیاری از این کوه می گذرند، که از آن جمله اند: راه های کرمانشاه به ایلام، کرمانشاه به سرابله، ایلام به دره شهر، و نیز ایلام به آبدانان و ایلام به مهران. شهرهای سرایوان، سرابله، چوار، ایلام، لومار، قلعه درّۀ ملکشاهی، میمه، بدره، درّه شهر، و آبدانان در این کوهستان قرار دارند که پوشیده از جنگل های تنک است.

پیشنهاد کاربران

بپرس