کبیداه

لغت نامه دهخدا

( کبیداة ) کبیداة. [ ک ُ ب َ ] ( ع اِ ) کَبد. کَبَد. کَبداء. کُبَیداء. وسط آسمان. ( اقرب الموارد ): کبیداة السماء؛ میانه آسمان.( منتهی الارب ). رجوع به کبد و کبداء و کبیداء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس