کبود طشت. [ ک َ طَ ] ( اِ مرکب ) تشت کبود. || کنایه از آسمان است. ( ناظم الاطباء ) ( مجموعه مترادفات ). کنایه از آسمان باشد. ( آنندراج ) ( از برهان ). رجوع به کبود طست و کبود تشت شود.
