کبوج. [ ک َ ] ( اِخ ) کبوجیه. مسعودی در مروج الذهب ( چ قاهره ج 1 ص 98 ) قنوج ضبط کرده. قنوج هم در اصل قبوج بوده ، تردیدی نیست که «ب » از اشتباه کاتب مبدل به «ن » گشته است و قبوج هم معرب کبوج است. ( تاریخ ایران باستان ج 1 صص 478 - 479 ). رجوع به کبوجیه شود.
