خواجه بمکد واﷲ خواجه بمکد واﷲ
از... تو وز آبش ، چون کبه مکد گرّا.
معروفی.
چو کودک را ز شیرینی تب آیدزنندش کبه گر بر سر نکوتر.
امیرخسرو ( از آنندراج ).
|| برآمدگی هر چیز. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). || گاهی بر استره نیز اطلاق کنند. ( آنندراج ).کبه
لغت نامه دهخدا
خواجه بمکد واﷲ خواجه بمکد واﷲ
از... تو وز آبش ، چون کبه مکد گرّا.
زنندش کبه گر بر سر نکوتر.
فرهنگ فارسی
( اسم ) پشمینه ای که مویها از آن آویخته باشد خرسک خشوانه . توضیح اگر [ جبه ] از همین ماخذ باشد [ گبه ] با کاف پارسی اصح است .
گروه مردم گروه اسبان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. هر چیزی که روی هم ریخته و از زمین برآمده باشد، مانند کپۀ خاک.
۳. [قدیمی] شاخ حجامت.
پیشنهاد کاربران
در گویش تاتی یعنی کیه.