کبریت ممتاز

بنابر قرارداد، در طول مدت امتیاز، اشخاص دیگر از وارد کردن کبریت به خاک آذربایجان و خرید و فروش آن ممنوع می شدند، صاحب امتیاز متعهد می شد ظرف پنج سال، نیاز آذربایجان را به کبریت کاملاً رفع کند وگرنه امتیاز لغو می شد، ماشین آلاتی که برای کارخانه کبریت سازی وارد می کردند از عوارض گمرکی معاف و کارخانه تا ده سال از مالیات معاف می شد. صاحبان امتیاز حق فروش کارخانه را به اتباع بیگانه نداشتند اما فروش کارخانه به اتباع ایرانی با اطلاع قبلی وزارت فوائد عامه جایز بود. هزینه تأسیس کارخانه یکصد و پنجاه هزار تومان برآورد شد.
شرکت ممتاز ماشین آلات نیمه اتوماتیک از آلمان خریداری کرد اما حمل این ماشین آلات در سال ۱۳۰۳ با مشکلات و صرف هزینه های زیادی از راه ترکیه انجام گرفت. سال بعد، برادران خویی در محله باغمیشه تبریز کارخانه خود را احداث و تولید انبوه کبریت را آغاز کردند.
این کارخانه در آن زمان با ماشین آلات تازه ای که از اروپا وارد کرده بود، در سطح کارخانه های اروپایی بود اما هزینه تولیدش بیش از کارخانه های اروپایی بود و به همین دلیل در رقابت با کارخانه های اروپایی که تولیدات خود را به صورت انبوه و ارزانتر به ایران صادر می کردند، با مشکل جدی روبرو بود. هر دوجین قوطی کبریت ممتاز تبریز در آن زمان ده شاهی فروخته می شد، در حالی که بهای یک دوجین قوطی کبریت اروپایی شش شاهی بود.
برای حمایت از کارخانه و به پیشنهاد رضا افشار نماینده رضائیه مجلس شورای ملی در هفتم خرداد ۱۳۰۶ با تصویب ماده واحده ای، پانزده سال بر مدت امتیاز این کارخانه افزود و در تمام مدت امتیاز، محصولات، مواد خام و مایحتاج کارخانه را از پرداخت حقوق گمرکی و کرایه خط آهن آذربایجان و کشتیرانی دریاچه رضائیه معاف کرد.