لغت نامه دهخدا
کاگل. [ گ َ ] ( اِ ) کلک و قلم تحریر. || نی میان تهی که در میان آب روید. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً تحریفی است از کاکوگل.
کاگل. [ گ ِ ] ( اِ مرکب ) مخفف کاهگل. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
( اسم ) گلی که در آن کاه کنند و در ساختمان دیوار گلی و امثال آن بکار برند . فرهنگ معین
(گِ ) (اِ. ) ۱ - کلک ، قلم . ۲ - نوعی نی که میان آب می روید. فرهنگ عمید
۱. نوعی نی که در میان آب می روید، نی.
۲. کلک، قلم. 