کاکره. [ ک ِ / ک َرَ ] ( اِ ) داروئی است که آن را عاقر قرحا خوانند. باه را زیاد کند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). و آن بیخ گیاهی باشد و به عربی عودالقرح گویند. ( برهان ). گویند اصل آن آکرکره بوده و لغت هندی است. ( از آنندراج ).
