کاچ خوردن

لغت نامه دهخدا

کاچ خوردن. [ خوَر / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) کاج خوردن. رجوع به کاج خوردن شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) سیلی خوردن کشیده خوردن : [ همچو دزدان بکنب بستهای آونگ دراز دزدنی چوب خورد کاج خورد مسخره نی ] . ( سوزنی در لغز طبل )
کاج خوردن

پیشنهاد کاربران

بپرس