کاپوئرا ( به پرتغالی: Capoeira ) یک هنر رزمی برزیلی است که عناصری از رقص، آکروبات و موسیقی را ترکیب کرده و گاهی به عنوان یک بازی شناخته می شود. [ ۱]
این هنر رزمی با مانورهای سریع و پیچیده و چرخش های آن شناخته شده که عمدتاً با استفاده از قدرت، سرعت، و اهرم های مراکز ثقل بدن ضربات و تکنیک ها را اجرا می کند. [ ۲]
به نوشتۀ علی حق شناس در دانشنامۀ هنرهای رزمی، این هنر رزمی به لحاظ تاریخی بر روی مبارزه متمرکز است، زمانی که تعداد مهاجمان زیاد باشد یا از نظر فنی مدافع در یک نقطه ضعف قرار داشته باشد. این سبک بر استفاده از پایین تنه برای اجرای ضربات پا، زیرپا کشی و به زمین انداختن مهاجمان، استفاده از بالاتنه برای کمک به دفاع و گاهی اوقات حمله نیز تأکید دارد.
کاپوئرا دارای مجموعه ای از نشست ها و فعل و انفعال های بدنی است که در یک جریان بدون توقف به یکدیگر متصل می شوند، در این راستا، کاپوئراکار با حالتی رقصان گونه هم ضربه می زند، هم عقب نشینی کرده و از برخورد اجتناب می کند و هم بدون وقفه حرکت می کند. مجموعهٔ این جهات مانند برخی فنون رزمی چینی به این سبک یک ویژگی غیرقابل پیش بینی و انعطاف پذیری در برابر حملات مهاجم را می بخشد. [ ۳]
کاپوئرا هم به عنوان یک بازی و هم روشی برای تمرین استفاده می شود. حرکات کاپوئرا در برخی مبارزه های رزمی شبیه سازی می شود. می توان این روش را در هر جایی بازی کرد. در طول بازی بیشتر از حرکاتی که مختص کاپوئرا است استفاده می شود. کاپوئیریست ها به طور معمول از اجرای ضربات مشت ( دست ) یا ضربهٔ آرنج خودداری می کنند، مگر این که بازی یا رقابت بسیار تهاجمی باشد. تمرکز بازی روی ناک اوت کردن یا شکست دادن حریفان نیست، بلکه بیشتر بر روی گفت وگوی بدنی و برجسته کردن مهارت ها تمرکز دارد. [ ۴]
کاپوئرا در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۴ به عنوان «میراث فرهنگی ناملموس» توسط یونسکو به رسمیت شناخته شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین هنر رزمی با مانورهای سریع و پیچیده و چرخش های آن شناخته شده که عمدتاً با استفاده از قدرت، سرعت، و اهرم های مراکز ثقل بدن ضربات و تکنیک ها را اجرا می کند. [ ۲]
به نوشتۀ علی حق شناس در دانشنامۀ هنرهای رزمی، این هنر رزمی به لحاظ تاریخی بر روی مبارزه متمرکز است، زمانی که تعداد مهاجمان زیاد باشد یا از نظر فنی مدافع در یک نقطه ضعف قرار داشته باشد. این سبک بر استفاده از پایین تنه برای اجرای ضربات پا، زیرپا کشی و به زمین انداختن مهاجمان، استفاده از بالاتنه برای کمک به دفاع و گاهی اوقات حمله نیز تأکید دارد.
کاپوئرا دارای مجموعه ای از نشست ها و فعل و انفعال های بدنی است که در یک جریان بدون توقف به یکدیگر متصل می شوند، در این راستا، کاپوئراکار با حالتی رقصان گونه هم ضربه می زند، هم عقب نشینی کرده و از برخورد اجتناب می کند و هم بدون وقفه حرکت می کند. مجموعهٔ این جهات مانند برخی فنون رزمی چینی به این سبک یک ویژگی غیرقابل پیش بینی و انعطاف پذیری در برابر حملات مهاجم را می بخشد. [ ۳]
کاپوئرا هم به عنوان یک بازی و هم روشی برای تمرین استفاده می شود. حرکات کاپوئرا در برخی مبارزه های رزمی شبیه سازی می شود. می توان این روش را در هر جایی بازی کرد. در طول بازی بیشتر از حرکاتی که مختص کاپوئرا است استفاده می شود. کاپوئیریست ها به طور معمول از اجرای ضربات مشت ( دست ) یا ضربهٔ آرنج خودداری می کنند، مگر این که بازی یا رقابت بسیار تهاجمی باشد. تمرکز بازی روی ناک اوت کردن یا شکست دادن حریفان نیست، بلکه بیشتر بر روی گفت وگوی بدنی و برجسته کردن مهارت ها تمرکز دارد. [ ۴]
کاپوئرا در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۴ به عنوان «میراث فرهنگی ناملموس» توسط یونسکو به رسمیت شناخته شد. [ ۵]
wiki: کاپوئرا