کاپادس

لغت نامه دهخدا

کاپادس. [ دُ ] ( اِخ ) کاپادوس. قبادوقیا. قبادوقیه. کاپادوکیه. از ساتراپهای ( خشثرپاون ) ده گانه آسیای صغیر که از شمال به بحر اسود و از مغرب به پالافلاگنی و از مشرق به ارمنستان محدود و شامل ناحیه واقعه بین هالیس و فرات بوده ، مسقطالرأس استرابن جغرافیادان معروف این ایالت است و آن به دو قسمت کاپادوس کبیر و کاپادوس صغیر تقسیم میشود. رجوع به کاپادوکیه شود.

فرهنگ فارسی

یا کاپادس صغیر ( کوچک ). یا کاپادس کبیر ( بزرگ ) .
ناحیه ای در آسیای صغیر

پیشنهاد کاربران

بپرس