پوران کاوه
کاوه، پوران (بروجرد 22 خردادماه 1330- )شاعر، مترجم و نقاش ایرانی. به علت اشتغال پدر در دستگاه های دولتی و انتقال های مکرر، دوره ابتدایی و دبیرستان را در شهرهای مختلف استان مرکزی گذراند، سپس در سال 1351 به شرکت ملی نفت ایران در آبادان پیوست و در سال 1352 در پتروشیمی آبادان مشغول به کار شد. در سال 1355 تحصیل در رشتۀ اقتصادِ دانشگاه ویسکانسین آمریکا را به صورت مکاتبه ای آغاز نمود و همزمان مشغول فعالیت های هنری خود در سرایش شعر، نقاشی و برپائی نمایشگاه های متعدد بود. در سال 1357 با آغاز جنگ ایران و عراق به تهران بازگشت و در شرکت ملی صنایع پتروشیمی دعوت به کار شد و نیز به مدت طولانی به عنوان نمایندۀ منتخب زنان و فعال ِحقوق زنان در شرکت ملی نفت ایران فعالیت چشمگیر داشت و پس از اخذ مجوز حضور زنان در سمینارها و کنگره های علمی خارج از کشور که از زمان شروع انقلاب اسلامی متوقف شده بود در سال 1370 به عنوان اولین مامور زن شرکت کننده در سمینارهای خارج از کشور به مدت 4 ماه به دبی و شرکت نفت شارجه عزیمت کرد و پس از بازگشت در پست نظارت بر عملکرد روَسای تدارکات پتروشیمی های ایران ابقا یافت و در سال 1384 با سمت مدیر صادرات مواد پلیمری از شرکت بازرگانی پتروشیمی ایران بازنشسته شد. کاوه طی حدود 3 دهه فعالیت ادبی جز روزنامه های کثیرالانتشار با بسیاری نشریات ادبی و فرهنگی – از جمله زندگی نو، بخارا، دنیای سخن، آدینه، تکاپو، روزگار وصل، گوهران، نافه و...- در زمینه های شعر و ترجمه و نقد همکاری داشته. علاوه بر این در خصوص مولفه های آثار او و دیدگاهش دربارۀ دیگران و پژوهش های ادبی مصاحبه های متعددی از طرف روزنامه های آرمان، ایران، همشهری، ستاره صبح، عصر آزادگان و چوک با او انجام شده. جز این مصاحبه ها نظرگاه های کاوه از طریق سخنرانی های متعددی که در مراسم های فرهنگی داشته قابل استخراج است. از جمله حضورهای او می توان به این موارد اشاره کرد: سخنرانی و ارائۀ مقاله در دانشگاه علیگره هند (۱۳۹۳)؛ سخنرانی و ارائۀ مقاله با موضوع بزرگداشت فردوسی در فرهنگسرای منطقه 3 تهران (۱۳۸۵)؛ سخنرانی برای بزرگداشت فروغ در گردهمائی ادبی پوران فرخزاد (۱۳۹۰)؛ سخنرانی در رونمائی مجموعه شعر محمود معتقدی در پاتوق فرهنگی (۱۳۸۶)؛ سخنرانی در بزرگداشت فرهاد عابدینی در عصر روشن (۱۳۸۹)؛ سخنرانی در بزرگداشت عمران صلاحی در موسسه فرهنگی بهاران (۱۳۹۳) و سخنرانی در بزرگداشت امیر عشیری در فرهنگسرای اوین (۱۳۹۲). جز این می توان به مصاحبۀ ماندگار و مهم او با امیر عشیری- پایه گذار ادبیات پلیسی در ایران (مجله شوکران، 1392) اشاره کرد. کاوه جز چندین دوره داوری جشنواره ی شعر لیراو (از سال 1389 تا 1395- 7 دوره ی متوالی) موفق به دریافت لوح تقدیر از فرهنگسرای منطقه 3 تهران، بزرگداشت فردوسی (1385)، دانشکدۀ مطالعات جهان، دانشگاه تهران (1389)، همایش ادبی – فرهنگی کشور کُره (1389) و از سمینار امیرخسرو دهلوی، دانشگاه علیگره هند(1393) نیز شده. از فعالیت های او در زمینه ی نقاشی می توان به این موارد اشاره کرد: برپائی نمایشگاه در تالار اجتماعات انکس آبادان (1356)، حضور آثارش در تالار صدا و سیمای دبی (1370)، نمایش آثارش در گالری کمال الملک (1373)، نمایش و عرضه ی آثارش در گالری بامداد (1374)، حضور در نمایشگاه گروهی (موزه ی هنرهای معاصر، 1375) و حضور در نمایشگاه بین المللی تهران (1376). آثار: صدای فاصله ها (مجموعه شعر- گنجینه، 1370)؛ بیا شبیه آفتاب باشیم (مجموعه شعر- آرست، 1373)؛ ازسکوت ترانه می سازم (مجموعه شعر- ابتکار نو، 1382)؛ گاهی شبیه رویای تو می شوم (مجموعه شعر- نگاه، 1383)؛ بانوی پنجره های بی تاب (مجموعه شعر- ابتکار نو، 1385)؛ به باران رسیده ها (ترجمۀ شعر معاصرجهان؛ از انگلیسی به فارسی، امرود، 1387)؛ هوا طعم قهوه می دهد (مجموعه شعر- ابتکار نو، 1390)؛ هیچ آینه ای تکرار من نیست (مجموعه شعر- نگیما، 1392)؛ اعتراف (مجموعه شعر- نصیرا، 1393)؛ باران نبار – زمین جای خوبی نیست (مجموعه شعر- مروارید، چاپ اول: 1394/ چاپ دوم: 1396)؛ من – تو، آه از خط فاصله (مجموعه شعر- مروارید، 1396)؛ از تماشای تو برمی گردم (مجموعه شعر- روزگار، 1396).