کاوشگرهای ویجر

کاوشگرهای وُیجِر (Voyager probes)
کاوشگرهای وُیجِر
کاوشگرهای وُیجِر
کاوشگرهای وُیجِر
کاوشگرهای وُیجِر
دو کاوشگر فضایی ایالات متحدۀ امریکا. وُیجر ۱ در ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ پرتاب شد، در مارس ۱۹۷۹ سیارۀ مشتری۱ را پشت سر گذاشت، و در نوامبر ۱۹۸۰ به سیارۀ زحل۲ رسید. وُیجر ۲ زودتر، و در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ پرتاب شده بود و با طی کندتر مسیر، مشتری را در ژوئیۀ ۱۹۷۹، زحل را در اوت ۱۹۸۱، اورانوس۳ را در ژانویۀ ۱۹۸۶، و نپتون۴ را در اوت ۱۹۸۹ پشت سر گذاشت. وُیجرها، مانند کاوشگرهای پایونیر۵، در ادامۀ مسیر خود منظومۀ خورشیدی۶ را ترک می کنند. تا مارس ۲۰۰۱، وُیجر ۱ به فاصلۀ۱۳.۸میلیارد کیلومتری زمین، و وُیجر ۲ به فاصلۀ ۱۳میلیارد کیلومتری زمین رسیده بودند. یکی از هدف های این مأموریت، کمک به دانشمندان برای تعیین خورایست۷ یا مرزی است که تأثیر گرانشی خورشید در مقابل نیروهای دیگر ستاره ها رو به ضعف می گذارد. هردو وُیجر برای آگاه سازی سایر تمدن هایی که ممکن است با آن ها روبه رو شوند، ضبط های رمزگذاری شده ای با نام «صداهای زمین» را با خود حمل می کنند. وُیجر برای دیدار اورانوس و نپتون درنظر گرفته نشده بود، اما دانشمندان موفق شدند رایانۀ آن را دوباره برنامه نویسی کنند تا از کنار آن دو سیاره هم بگذرد. وُیجر ۲ از ارتفاع ۴,۸۰۰کیلومتری نپتون عبور کرد، در این حالت چهار ساعت و شش دقیقه طول می کشید تا علایم ارسالی آن به زمین برسد.JupiterSaturnUranusNeptunePioneerSolar Systemheliopause