در باستان شناسی، کاوِش باستان شناسی ( به انگلیسی: Archaeological excavation ) ، آشکارسازی و پردازش و ضبط آثار باستانی است. سایت کاوش یک سایت در حال مطالعه است که مرتبط با یک سایت ( مکان تاریخی در حال مطالعه ) باستان شناسی خاص یا یک سری از سایت ها است و ممکن است حدود چند هفته تا بیش از چند سال به طول بیانجامد.
در عمل کاوش، تکنیک های تخصصی متعددی وجود دارد که از آنها استفاده می شود، و هر حفاری از ویژگی های خاص خود برخوردار است؛ که رویکرد باستان شناس را تعیین می کند. منابع و دیگر مسائل عملی اجازه نمی دهد باستان شناسان در هر زمان و هر کجا که مایل باشند عملیات حفاری را انجام دهند. این محدودیت به این معناست که بسیاری از سایت های شناخته شده عمداً بدون حفاری ترک شده اند.
این امر با هدف حفظ آن ها برای نسل های آینده و همچنین شناساندن نقش و ارزش آن ها برای جوامع ساکن در نزدیکی آن ها می باشد. امید است که با گذر زمان و پیشرفت در فناوری باستان شناسان قادر به بررسی این مکان ها و کسب نتایج بهتر شوند.
کاوش شامل بازیابی انواع مختلفی از داده ها از یک سایت است، مکانی که در آن شواهدی برای فعالیت های گذشته انسان وجود دارد. این داده ها شامل:
• مصنوعات و اشیاء ساخته شده یا اصلاح شده توسط انسان
• ویژگی ها ( features ) و تغییرات انجام شده در خود
• شواهد و مدارک محیط زیست اطراف مانند پوسته حلزون، دانه ها و استخوان ها
• از همه مهمتر ارتباط میان انواع دیگر داده
در حالت ایده آل این امکان وجود دارد که از یافته های حفاری سایت به طور کامل در فضای سه بعدی باز سازی شود.
اغلب می توان با شیوه های سنجش از راه دور مانند رادار نافذ زمین با درجهٔ احتمال بالا از وجود یا عدم وجود بقایای باستان شناسی آگاه شد اما درک درست و دقیق تر از ویژگی ها معمولاً نیازمند روش های مناسب حفاری می باشد.
تکنیک های حفاری در گذر زمان از کاوش تنها برای دستیابی گنج به جستجو برای درک کاملتر و دقیق روند فعالیت بشر در یک سایت و ارتباط آن با سایت های دیگر و سرزمین مربوط تبدیل گردیده است.
تاریخچه کاوش با یک جستجوی ساده برای گنج و آثار باستانی آغاز شد؛ و این امر در ابتدا مورد توجه بسیاری افراد سود جو بود ولی پس از آن این باور که حفاری در یک سایت می تواند آثار زندگی انسانهای گذشته ساکن در آن محل را از بین ببرد به وجود آمد و به تدریج جستجو برای عتیقه جات به باستان شناسی تبدیل گردید، پروسه ای که هنوز در حال تکمیل است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر عمل کاوش، تکنیک های تخصصی متعددی وجود دارد که از آنها استفاده می شود، و هر حفاری از ویژگی های خاص خود برخوردار است؛ که رویکرد باستان شناس را تعیین می کند. منابع و دیگر مسائل عملی اجازه نمی دهد باستان شناسان در هر زمان و هر کجا که مایل باشند عملیات حفاری را انجام دهند. این محدودیت به این معناست که بسیاری از سایت های شناخته شده عمداً بدون حفاری ترک شده اند.
این امر با هدف حفظ آن ها برای نسل های آینده و همچنین شناساندن نقش و ارزش آن ها برای جوامع ساکن در نزدیکی آن ها می باشد. امید است که با گذر زمان و پیشرفت در فناوری باستان شناسان قادر به بررسی این مکان ها و کسب نتایج بهتر شوند.
کاوش شامل بازیابی انواع مختلفی از داده ها از یک سایت است، مکانی که در آن شواهدی برای فعالیت های گذشته انسان وجود دارد. این داده ها شامل:
• مصنوعات و اشیاء ساخته شده یا اصلاح شده توسط انسان
• ویژگی ها ( features ) و تغییرات انجام شده در خود
• شواهد و مدارک محیط زیست اطراف مانند پوسته حلزون، دانه ها و استخوان ها
• از همه مهمتر ارتباط میان انواع دیگر داده
در حالت ایده آل این امکان وجود دارد که از یافته های حفاری سایت به طور کامل در فضای سه بعدی باز سازی شود.
اغلب می توان با شیوه های سنجش از راه دور مانند رادار نافذ زمین با درجهٔ احتمال بالا از وجود یا عدم وجود بقایای باستان شناسی آگاه شد اما درک درست و دقیق تر از ویژگی ها معمولاً نیازمند روش های مناسب حفاری می باشد.
تکنیک های حفاری در گذر زمان از کاوش تنها برای دستیابی گنج به جستجو برای درک کاملتر و دقیق روند فعالیت بشر در یک سایت و ارتباط آن با سایت های دیگر و سرزمین مربوط تبدیل گردیده است.
تاریخچه کاوش با یک جستجوی ساده برای گنج و آثار باستانی آغاز شد؛ و این امر در ابتدا مورد توجه بسیاری افراد سود جو بود ولی پس از آن این باور که حفاری در یک سایت می تواند آثار زندگی انسانهای گذشته ساکن در آن محل را از بین ببرد به وجود آمد و به تدریج جستجو برای عتیقه جات به باستان شناسی تبدیل گردید، پروسه ای که هنوز در حال تکمیل است.
wiki: کاوش باستان شناسی