کانون های دانشجویی در دانشگاه های ایران بخشی از فعالیت های دانشجویی اند که در حوزه های فرهنگی، هنری، مذهبی و اجتماعی مشغول به فعالیت هستند. [ ۱] در ایران نزدیک به ۳۲۰۰ کانون در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی وزارت علوم و ۷۰۰۰ کانون در کل شبکه دانشگاهی ایران مشغول به فعالیت هستند. [ ۲] [ ۳] دانشجویان ایران می توانند در تمامی زمینه های مربوط به حوزههای فعالیت کانون ها در دانشگاه ها کانون تأسیس کنند. نخستین کانون ها در سال ۱۳۷۷ و در دوره ریاست جمهوری محمدخاتمی و در دانشگاه های صنعتی امیرکبیر و دانشگاه تهران تأسیس شده اند.
مطابق آیین نامه ابلاغی کانون ها در سال ۱۳۸۸ هر کانون دارای شورای عمومی است که حداقل باید ۱۵ نفر در آن عضو باشد. اعضای شورای عمومی هر کانون هر سال ۵ تا ۹ نفر را به عنوان اعضای شورای مرکزی انتخاب می کنند. شورای مرکزی رکن اساسی تصمیم گیری در هر کانون است که مصوبات در صحن شورای مرکزی تصویب و جهت تأیید به شورای عمومی تقدیم می شود. هر سال شورای مرکزی انتخابی موظف یک نفر از میانشان را به عنوان دبیر انتخاب کنند. دبیر مسئولیت رسمی کلیه موارد حقوقی و اجرایی کانون را بر عهده دارد.
هر ساله دبیران کانون های هر دانشگاه که بیش از سه کانون دارد، جمع می شوند و دبیر شورای هماهنگی کانون ها را انتخاب می کنند. دبیر شورای هماهنگی مسئولیت حقوقی امور کانون ها در سطح کل دانشگاه را دارد و شورای هماهنگی بالاترین رکن تصمیم گیری امور کلان کانون های هر دانشگاه است.
در دانشگاه هایی مانند دانشگاه تهران که در هر پردیس یا دانشکده تعداد قابل توجهی کانون وجود دارد، برای هر دانشکده نیز دبیر تعیین می شود. [ ۱]
از سال ۱۳۷۸ کانون های دانشجویی در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ایران فعالیت خود را آغاز کردند. هادی خانیکی، معاون فرهنگی و اجتماعی وزازت علوم در آن زمان را به عنوان یکی از رشد دهندگان اصلی حوزه کانون ها در آن دوران می دانند. در آن دوران چندی از مجامع تخصصی کانون های فرهنگی کشور تأسیس و آغاز به کار کردند.
پس از روند رو به رشد کانون ها در دولت خاتمی، پس از قضایای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به ناگاه در اکثر دانشگاه ها روند بی توجهی نسبت به کانون ها اتخاد شد و اکثر کانون ها تا پایان دوره دوم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد فعالیت چشم گیری نداشتند و به تعطیلی کشیده شدند. تا آن که با پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ ایران روند تشکیل و فعالیت مجدد کانون ها در دانشگاه های ایران از سرگرفته شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطابق آیین نامه ابلاغی کانون ها در سال ۱۳۸۸ هر کانون دارای شورای عمومی است که حداقل باید ۱۵ نفر در آن عضو باشد. اعضای شورای عمومی هر کانون هر سال ۵ تا ۹ نفر را به عنوان اعضای شورای مرکزی انتخاب می کنند. شورای مرکزی رکن اساسی تصمیم گیری در هر کانون است که مصوبات در صحن شورای مرکزی تصویب و جهت تأیید به شورای عمومی تقدیم می شود. هر سال شورای مرکزی انتخابی موظف یک نفر از میانشان را به عنوان دبیر انتخاب کنند. دبیر مسئولیت رسمی کلیه موارد حقوقی و اجرایی کانون را بر عهده دارد.
هر ساله دبیران کانون های هر دانشگاه که بیش از سه کانون دارد، جمع می شوند و دبیر شورای هماهنگی کانون ها را انتخاب می کنند. دبیر شورای هماهنگی مسئولیت حقوقی امور کانون ها در سطح کل دانشگاه را دارد و شورای هماهنگی بالاترین رکن تصمیم گیری امور کلان کانون های هر دانشگاه است.
در دانشگاه هایی مانند دانشگاه تهران که در هر پردیس یا دانشکده تعداد قابل توجهی کانون وجود دارد، برای هر دانشکده نیز دبیر تعیین می شود. [ ۱]
از سال ۱۳۷۸ کانون های دانشجویی در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ایران فعالیت خود را آغاز کردند. هادی خانیکی، معاون فرهنگی و اجتماعی وزازت علوم در آن زمان را به عنوان یکی از رشد دهندگان اصلی حوزه کانون ها در آن دوران می دانند. در آن دوران چندی از مجامع تخصصی کانون های فرهنگی کشور تأسیس و آغاز به کار کردند.
پس از روند رو به رشد کانون ها در دولت خاتمی، پس از قضایای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به ناگاه در اکثر دانشگاه ها روند بی توجهی نسبت به کانون ها اتخاد شد و اکثر کانون ها تا پایان دوره دوم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد فعالیت چشم گیری نداشتند و به تعطیلی کشیده شدند. تا آن که با پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ ایران روند تشکیل و فعالیت مجدد کانون ها در دانشگاه های ایران از سرگرفته شد.
wiki: کانون های دانشجویی