مهم ترین مرکز بایگانی فیلم ایران. فرخ غفاری ، دبیرکل کانون ملی فیلم ایران، در آذر ۱۳۲۸ش نخستین جلسۀ نمایش کانون ملی فیلم را برگزار کرد، و در اندک زمانی۱۵۰ علاقه مند سینما عضو آن شدند. پس از ۱۳۳۰، که او به فرانسه رفت، جلسه های نمایش کانون فیلم تعطیل شد، و با بازگشت او در ۱۳۳۶، با حمایت انجمن هنرهای جوان، دوباره احیا شد. این جلسات تا آخرین روزهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار می شد، و فیلم های مهمی برای اعضاء نمایش داده شد، همچون شب و مه (آلن رنه ) همشهری کین (اورسون ولز ) مهر هفتم (اینگمار برگمان )، هفت سامورایی (آکیرا کوروساوا) مرد سوم (کارل رید) رومئو و ژولیت (رناتو کاستلانی ) بادکنک قرمز (آلبر لا موریس (بچه های بهشت (مارسل کارنه ) و سزار و کلئوپاترا (گابریل پاسکال. ) پس از انقلاب دورۀ جدید کانون فیلم ایران از شهریور ۱۳۵۸، با نمایش فیلم مستند برای آزادی (حسین ترابی ) آغاز شد، و به شکل روزانه با نمایش فیلم های بازگشت من (میکلوش یانچو) بردۀ عشق (نیکیتا میخالکوف ) در غربت (سهراب شهیدثالث ) و مانند این ها ادامه یافت. نمایش هر فیلم در هفتۀ بعد نیز تکرار می شد. جلسه های نمایش کانون فیلم تهران تا اوایل ۱۳۶۲ ادامه یافت و پس از آن متوقف شد. با تعطیلی این جلسات، کانون فیلم تهران دچار یک دوره وقفۀ طولانی شد، تا این که دور دیگری از فعالیت های کانون (وابسته به فیلم خانه ملی ایران) در بهار۱۳۷۰، به سرپرستی محمدحسن خوشنویس، مدیر فیلم خانه ملی ایران، و برنامه ریزی غلام حیدری (عباس بهارلو) با عنوان سینما و ادبیات با نمایش فیلم هایی از ۳۱ اردیبهشت آغاز شد. این جلسه ها تا دهۀ ۱۳۸۰ نیز ادامه یافته است. ازجمله فیلم های که در این جلسات نمایش داده شد عبارت اند از شاه لیر (گریگوری کوزینتسف) جولیوس سزار (جوزف ال منکیه ویتس ) هنری پنجم (لارنس اولیویر ) بینوایان (ریچارد بولسلاوسکی ) و گوژپشت نتردام (والاس وورسلی) .
wikijoo: کانون_فیلم