کانسیونرو

دانشنامه آزاد فارسی

کانْسیونِرو (cancionero)
مجموعه اشعار غنایی کهن، به ویژه مجموعه هایی که اصنافِ شاعران اسپانیا و پرتغال در قرون وسطا، که دورۀ شکوفایی آن ها بود، گردآوردند. کهن ترین مجموعه را، که اشعار آن متعلق به قرن های ۱۴ و ۱۵م است، خوان آلفونسو دِ بائِنا۱ حدود ۱۴۴۵م برای خوان دوم۲، پادشاه اسپانیا، گردآورد. کانسیونرو بعدی منسوب به لوپز دِ (استونیکا) سونیگا۳، مشتمل بر ترانه های شاعرانی است که ملازم آلفونسوی پنجم، شاه آراگون۴، در سفر به ناپل بودند و سپس با او در میلان به زندان افتادند. نخستین کانسیونرو جنرال۵ (۱۵۱۱) متعلق به خوان دِ فرناندس۶ و مشتمل بر اشعار غنایی بیش از ۱۰۰ شاعر بود که کهن ترین آن ها متعلق به مارکی سانتیلانویی۷ بود. کهن ترین مجموعه های پرتغالی متعلق به کینگ دینیش۸ (۱۲۷۹ـ ۱۳۲۵م) است، اما مشهورترین آن ها، کانسیونرو ژرال۹، متعلق به گارسیا دِ رزنده۱۰ (۱۵۱۶) است. این جُنگ ها از نظر نمایاندن آرمان ها و آداب و رسوم آن عصر اهمیت دارند.
Juan Alfonso de BaenaJuan IILópez de (Stunica) ZunigaAlfonso V of AragónCancionero generalJuan de FernandezMarquess of SantillanoKing DinizCancioneiro GeralGarcía de Resende

پیشنهاد کاربران

بپرس