کانر ترنس مورفی ( Conor Terence Murphy ) ( ایرلندی: Conchúr Ó Murchú ) ( متولد ۱۰ ژوئیه ۱۹۶۳ ) ، سیاست مدار حزب جمهوری خواه شین فین ایرلند است که عضویت مجلس قوه مقننه ایرلند شمالی از نیوری و آرماگ را دارد. او از سال ۲۰۰۵ الی ۲۰۱۵ به عنوان نماینده نیوری و آرماگ در پارلمان کشور ایفای وظیفه نموده است.
... [مشاهده متن کامل]
مورفی در روستای کملوگ در شهر آرماگ به دنیا آمد و در جریان اعتصاب غذایی سال ۱۹۸۱ با ارتش موقت جمهوری خواه ایرلند پیوست. او در سال ۱۹۸۲ به دلیل عضویت در این سازمان و داشتن مواد منفجره به ۵ سال زندان محکوم شد.
مورفی میان سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۷ مشاور شین فین در شورای محلی نیوری و مورنی در منطقه فیوز، در آرماگ جنوبی و سوت داون بود و به عنوان رهبر گروه حزب اش در آن سطح خدمت کرد.
مورفی در سال ۱۹۹۸ به عنوان یکی از دو عضو حزب اش برای راه یابی به مجلس نمایندگان ایرلند شمالی از شهر نیوری و آرماگ انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۳ دوباره با دو همکار حزب اش عضویت مجلس کشور را کسب کرد. مورفی در کنار همسرش کاترین، دخترش آیینه و پسرش اویسین در روستای کملوگ در شهر آرماگ زندگی می کند. او نخست وارد کالج سنت کولمن، نیوری شد و سپس در دانشگاه کوئینز بلفاست و متعاقباً در دانشگاه اولستر به تحصیل پرداخت.
مورفی در سال ۲۰۰۱، برای احراز کرسی نیوری و آرماگ ویست منستر وارد کارزار انتخاباتی شد و پس از سیموس مالون، رئیس حزب سوسیال دموکرات و کارگر ( SDLP ) قرار گرفت و دومین رأی را به دست آرود. زمانی که مالون تصمیم گرفت که دوباره بر سر این کرسی رقابت نکند، مورفی به عنوان برنده آشکار این رقابت شناخته و در ۵ می ۲۰۰۵ به این سمت انتخاب گردید.
مورفی با متابعت از سیاست امتناع گرایی شین فین از احراز کرسی در مجلس عوام بریتانیا خودداری کرد. او در مجلس ایرلند شمالی، از ۸ می ۲۰۰۷ الی ۱۶ می ۲۰۱۱ به عنوان وزیر توسعه منطقه ای در هیئت اجرایی ایرلند شمالی ایفای وظیفه نمود و در جریان تور کنفرانس های انگلستان در پاییز ۲۰۰۵، نخستین جمهوری خواه ایرلندی بود که در میان اعضای حزب محافظه کار سخنرانی نمود و با رد کردن انفجار هوتل برایتون به منظور اظهار تأسف در مورد آن، جنجال خلق کرد.
مورفی هنگامی که در سال ۲۰۱۱ به عنوان وزیر توسعه منطقه ای خدمت می کرد، سین هوگان کاتولیک را به عنوان رئیس آب ایرلند شمالی تعیین کرد و درخواست های چهار پروتستانت را در فهرست نهایی نپذیرفت. دادگاه سپس ۱۵۰ هزار پوند را به دلیل تبعیض برای یکی از متقاضیان، آلن لینون به عنوان غرامت پرداخت کرد، چون دادگاه قضاوت کرد که هوگان به این دلیل تعیین گردیده بود که «او یک پروتستانت نبود، چون او برای وزیر و همکاران حزبی اش ( شین فین ) ؛ میشل گیلدرنیو و گیتریونا راون که مورفی دربارهٔ تعیینات با آن ها مشورت کرده بود، معروف بود. دادگاه پی برد که شواهد و مدارک مورفی «غیرقابل قبول و فاقد اعتبار است» و در مدتی که مورفی متصدی وزارت توسعه منطقه ای بود، تعصب و جانب داری مهمی علیه تعیینات نامزدان با پیشینه پروتستانت وجود داشت». مورفی با این یافته دادگاه که او را برچسپ «فرقه گرا» زده بودند، مخالفت کرد. مارتین مک گینس، معاون نخست وزیر ایرلند شمالی از او دفاع کرد و استدلال نمود که مورفی «استخوان فرقه گرایی در بدن خویش ندارد».
... [مشاهده متن کامل]
مورفی در روستای کملوگ در شهر آرماگ به دنیا آمد و در جریان اعتصاب غذایی سال ۱۹۸۱ با ارتش موقت جمهوری خواه ایرلند پیوست. او در سال ۱۹۸۲ به دلیل عضویت در این سازمان و داشتن مواد منفجره به ۵ سال زندان محکوم شد.
مورفی میان سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۷ مشاور شین فین در شورای محلی نیوری و مورنی در منطقه فیوز، در آرماگ جنوبی و سوت داون بود و به عنوان رهبر گروه حزب اش در آن سطح خدمت کرد.
مورفی در سال ۱۹۹۸ به عنوان یکی از دو عضو حزب اش برای راه یابی به مجلس نمایندگان ایرلند شمالی از شهر نیوری و آرماگ انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۳ دوباره با دو همکار حزب اش عضویت مجلس کشور را کسب کرد. مورفی در کنار همسرش کاترین، دخترش آیینه و پسرش اویسین در روستای کملوگ در شهر آرماگ زندگی می کند. او نخست وارد کالج سنت کولمن، نیوری شد و سپس در دانشگاه کوئینز بلفاست و متعاقباً در دانشگاه اولستر به تحصیل پرداخت.
مورفی در سال ۲۰۰۱، برای احراز کرسی نیوری و آرماگ ویست منستر وارد کارزار انتخاباتی شد و پس از سیموس مالون، رئیس حزب سوسیال دموکرات و کارگر ( SDLP ) قرار گرفت و دومین رأی را به دست آرود. زمانی که مالون تصمیم گرفت که دوباره بر سر این کرسی رقابت نکند، مورفی به عنوان برنده آشکار این رقابت شناخته و در ۵ می ۲۰۰۵ به این سمت انتخاب گردید.
مورفی با متابعت از سیاست امتناع گرایی شین فین از احراز کرسی در مجلس عوام بریتانیا خودداری کرد. او در مجلس ایرلند شمالی، از ۸ می ۲۰۰۷ الی ۱۶ می ۲۰۱۱ به عنوان وزیر توسعه منطقه ای در هیئت اجرایی ایرلند شمالی ایفای وظیفه نمود و در جریان تور کنفرانس های انگلستان در پاییز ۲۰۰۵، نخستین جمهوری خواه ایرلندی بود که در میان اعضای حزب محافظه کار سخنرانی نمود و با رد کردن انفجار هوتل برایتون به منظور اظهار تأسف در مورد آن، جنجال خلق کرد.
مورفی هنگامی که در سال ۲۰۱۱ به عنوان وزیر توسعه منطقه ای خدمت می کرد، سین هوگان کاتولیک را به عنوان رئیس آب ایرلند شمالی تعیین کرد و درخواست های چهار پروتستانت را در فهرست نهایی نپذیرفت. دادگاه سپس ۱۵۰ هزار پوند را به دلیل تبعیض برای یکی از متقاضیان، آلن لینون به عنوان غرامت پرداخت کرد، چون دادگاه قضاوت کرد که هوگان به این دلیل تعیین گردیده بود که «او یک پروتستانت نبود، چون او برای وزیر و همکاران حزبی اش ( شین فین ) ؛ میشل گیلدرنیو و گیتریونا راون که مورفی دربارهٔ تعیینات با آن ها مشورت کرده بود، معروف بود. دادگاه پی برد که شواهد و مدارک مورفی «غیرقابل قبول و فاقد اعتبار است» و در مدتی که مورفی متصدی وزارت توسعه منطقه ای بود، تعصب و جانب داری مهمی علیه تعیینات نامزدان با پیشینه پروتستانت وجود داشت». مورفی با این یافته دادگاه که او را برچسپ «فرقه گرا» زده بودند، مخالفت کرد. مارتین مک گینس، معاون نخست وزیر ایرلند شمالی از او دفاع کرد و استدلال نمود که مورفی «استخوان فرقه گرایی در بدن خویش ندارد».
