کاندولس پادشاه لیدیه همسر خود را در حالی که به رختخواب می رود پنهانی به وزیرش ژیگس نشان می دهد

کاندولس، پادشاه لیدیه، همسر خود را پنهانی به ژیگس، یکی از وزیران خود، در حالی که او به رختخواب می رود، نشان می دهد ( به انگلیسی: Candaules, King of Lydia, Shews his Wife by Stealth to Gyges, One of his Ministers, as She Goes to Bed ) که گاهی در گذشته با عنوان بی تدبیری کاندولس[ الف] شناخته می شد، یک نقاشی رنگ روغن روی بوم اثر هنرمند انگلیسی ویلیام اِتی[ ب] است که برای اولین بار در سال ۱۸۳۰ در آکادمی سلطنتی به نمایش گذاشته شد. این نقاشی یک صحنه از تاریخ نامه اثر هرودوت را نشان می دهد، که در آن کاندولس، پادشاه لیدیه، یکی از وزیران خود یعنی ژیگس را به اتاق خواب زوجین دعوت می کند تا در اتاق خواب پنهان شود و درحالی که همسرش نیسیا لباس هایش را درمی آورد او را ببیند تا زیبایی همسرش را به ژیگس ثابت کند. نیسیا متوجه ژیگس می شود که دارد او را مشاهده می کند و او را به چالش می کشد که یا اعدام خودش را بپذیرد یا «کاندولس» را به عنوان مجازات بکشد. ژیگس انتخاب می کند «کاندولس» را بکشد و جای او را به عنوان پادشاه بگیرد. این نقاشی لحظه ای را نشان می دهد که نیسیا، هنوز هیچ اطلاعی از اینکه کسی غیر از شوهرش او را مشاهده می کند ندارد، آخرین لباسش را درمی آورد.
اِتی امیدوار بود که مخاطبان از این نقاشی درس اخلاقی بگیرند که زنان مال و اموال نیستند و مردانی که به حقوق آن ها تجاوز می کنند، با عدالت باید مجازات شوند، اما او تلاش چندانی برای توضیح این موضوع برای مخاطبان انجام نداد. این نقاشی بلافاصله بحث برانگیز شد و به عنوان ترکیبی بدبینانه از یک تصویر مستهجن و روایتی خشونت آمیز و ناخوشایند تلقی شد و به عنوان یک اثر هنری غیراخلاقی که از یک هنرمند خارجی و نه بریتانیایی انتظار می رود به شدت محکوم شد.
این نقاشی را رابرت ورنون[ یاد ۱] در زمان برگزاری در نمایشگاهی که خودش ترتیب داده بود خرید و در سال ۱۸۴۸ یکی از نقاشی هایی بود که ورنون به ملت اهدا کرد. این اثر در سال های بعد همچنان شهرت جنجالی خود را حفظ کرد. نشریه هنری «آرت ژورنال» زمانی که حقوق تکثیر کالکشن پیشین ورنون را در سال ۱۸۴۹ خرید، نسخه های کپی از نقاشی «کاندولس» را توزیع نکرد. در سال ۱۹۲۹، این نقاشی به همراه تعدادی از نقاشی های دیگر به گالری تازه توسعه یافته تیت منتقل شد.
ویلیام اِتی ( ۱۷۸۷–۱۸۴۹ ) ، هفتمین پسر یک نانوا و آسیابان اهل یورک، [ ۱] در ابتدا شاگرد چاپخانه در هال بود، [ ۲] اما پس از هفت سال کارآموزی، در سن ۱۸ سالگی به لندن رفت تا هنرمند شود. [ ۳] او که به شدت تحت تأثیر آثار تیسین و روبنس قرار گرفته بود، تعدادی نقاشی را به آکادمی سلطنتی هنر و مؤسسه بریتانیا[ یاد ۲] ارسال کرد که همه آنها یا رد شدند یا در زمان نمایش توجه کمی را به خود جلب کردند. [ ۴] در سال ۱۸۲۱ سرانجام زمانی که آکادمی سلطنتی یکی از آثار او را پذیرفت و به نمایش گذاشت، به شهرت رسید. ورود کلئوپاترا به کیلیکیا ( همچنین به عنوان پیروزی کلئوپاترا هم شناخته می شود ) ، [ ۴] به شدت مورد استقبال قرار گرفت و بسیاری از هنرمندان همکار اِتی او را تحسین کردند. او در سال ۱۸۲۸ به عنوان یک آکادمیسین سلطنتی انتخاب شد و جان کانستبل را در این مقام شکست داد. [ ۵]