کانایی. ( حامص ) بلاهت. حماقت. نادانی و بیخردی : نبیره که جنگ آورد با کیاهم از ابلهی است و کاناییا.فردوسی.- کانایی کردن ؛ خود رابه نادانی و بلاهت زدن. تظاهر به حماقت و بیخردی کردن : من سخن گویم تو کانایی کنی هر زمانی دست بر دستت زنی.رودکی.