استان کانادای بالا ( به فرانسوی: province du Haut - Canada ) بخشی از کانادای انگلیس بود که در سال ۱۷۹۱ توسط پادشاهی بریتانیا تأسیس شد، تا یک سوم مرکزی سرزمینهای آمریکای شمالی انگلیس را که از سال ۱۷۶۳ بخشی از استان کبک بود، اداره کند. کانادای علیا شامل تمام انتاریوی جنوبی امروزی و تمام مناطق شمالی انتاریو در Pays d'en Haut که بخشی از فرانسه جدید را تشکیل داده بود، اساساً حوضه های آبخیز رودخانه اتاوا یا دریاچه های هورون و سوپریور، به استثنای هر زمین در حوضه آبخیز خلیج هادسون. پیشوند "فوقانی" در نام موقعیت جغرافیایی آن را در امتداد دریاچه های بزرگ، بیشتر در بالای سر رودخانه سنت لارنس منعکس می کند، در تضاد با پایین کانادا ( کبک کنونی ) از شمال شرقی.
کانادای علیا مقصد اصلی پناهجویان وفادار و شهرک نشینان از ایالات متحده پس از انقلاب آمریکا بود، که اغلب به آنها زمینی برای استقرار در کانادای علیا اعطا می شد. این استان با سبک زندگی انگلیسی خود، از جمله پارلمان دو مجلس و قوانین مدنی و کیفری جداگانه، و نه مخلوط مانند کانادای سفلی یا سایر نقاط امپراتوری انگلیس، مشخص می شد. [ ۴] این بخش برای اطمینان از اعمال حقوق و امتیازات یکسانی که افراد تحت وفادار در سایر نقاط مستعمرات آمریکای شمالی از آن بهره مند شده اند، ایجاد شده است. [ ۵] در سال ۱۸۱۲، جنگ بین انگلیس و ایالات متحده آغاز شد و منجر به چندین نبرد در کانادای علیا شد. ایالات متحده تلاش کرد کانادای علیا را تصرف کند، اما جنگ با تغییر وضعیت به پایان رسید.
دولت مستعمره تحت سلطه گروه کمی از افراد، معروف به " معاهده خانواده "، که بیشتر مناصب عالی شورای قانونگذاری را بر عهده داشتند و مقاماتی را منصوب می کرد، قرار گرفت. در سال ۱۸۳۷، یک شورش ناموفق سعی در براندازی نظام غیر دموکراتیک داشت. دولت نماینده در دهه ۱۸۴۰ ایجاد می شود. کانادای علیا از زمان تأسیس در ۲۶ دسامبر ۱۷۹۱ تا ۱۰ فوریه ۱۸۴۱، زمانی که با کانادای سفلی مجاور متحد شد و استان کانادا را تشکیل داد، وجود داشت.
به عنوان بخشی از معاهده پاریس در سال ۱۷۶۳ که به درگیری جهانی هفت ساله جنگ و جنگ فرانسه و هند در آمریکای شمالی پایان یافت، انگلیس کنترل فرانسه جدید سابق را که در جنگ فرانسه و هند شکست خورده بود، حفظ کرد. انگلیس پس از تسلیم قلعه نیاگارا در سال ۱۷۵۹ و مونترال در ۱۷۶۰ تسلیم شد و انگلیس تحت سلطه رابرت راجرز در سال ۱۷۶۰ کنترل منطقه دریاچه های بزرگ را به دست گرفت. [ ۶] قلعه میشیلیماکیناک در سال ۱۷۶۱ توسط نیروهای راجر اشغال شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکانادای علیا مقصد اصلی پناهجویان وفادار و شهرک نشینان از ایالات متحده پس از انقلاب آمریکا بود، که اغلب به آنها زمینی برای استقرار در کانادای علیا اعطا می شد. این استان با سبک زندگی انگلیسی خود، از جمله پارلمان دو مجلس و قوانین مدنی و کیفری جداگانه، و نه مخلوط مانند کانادای سفلی یا سایر نقاط امپراتوری انگلیس، مشخص می شد. [ ۴] این بخش برای اطمینان از اعمال حقوق و امتیازات یکسانی که افراد تحت وفادار در سایر نقاط مستعمرات آمریکای شمالی از آن بهره مند شده اند، ایجاد شده است. [ ۵] در سال ۱۸۱۲، جنگ بین انگلیس و ایالات متحده آغاز شد و منجر به چندین نبرد در کانادای علیا شد. ایالات متحده تلاش کرد کانادای علیا را تصرف کند، اما جنگ با تغییر وضعیت به پایان رسید.
دولت مستعمره تحت سلطه گروه کمی از افراد، معروف به " معاهده خانواده "، که بیشتر مناصب عالی شورای قانونگذاری را بر عهده داشتند و مقاماتی را منصوب می کرد، قرار گرفت. در سال ۱۸۳۷، یک شورش ناموفق سعی در براندازی نظام غیر دموکراتیک داشت. دولت نماینده در دهه ۱۸۴۰ ایجاد می شود. کانادای علیا از زمان تأسیس در ۲۶ دسامبر ۱۷۹۱ تا ۱۰ فوریه ۱۸۴۱، زمانی که با کانادای سفلی مجاور متحد شد و استان کانادا را تشکیل داد، وجود داشت.
به عنوان بخشی از معاهده پاریس در سال ۱۷۶۳ که به درگیری جهانی هفت ساله جنگ و جنگ فرانسه و هند در آمریکای شمالی پایان یافت، انگلیس کنترل فرانسه جدید سابق را که در جنگ فرانسه و هند شکست خورده بود، حفظ کرد. انگلیس پس از تسلیم قلعه نیاگارا در سال ۱۷۵۹ و مونترال در ۱۷۶۰ تسلیم شد و انگلیس تحت سلطه رابرت راجرز در سال ۱۷۶۰ کنترل منطقه دریاچه های بزرگ را به دست گرفت. [ ۶] قلعه میشیلیماکیناک در سال ۱۷۶۱ توسط نیروهای راجر اشغال شد.
wiki: کانادای علیا