استان کانادای سفلی ( به انگلیسی: Province of Lower Canada ) ( به فرانسوی: province du Bas - Canada ) یکی از مستعمرات بریتانیا در پایین رودخانه سنت لارنس و سواحل خلیج سنت لارنس ( ۱۷۹۱–۱۸۴۱ ) بود. بخش جنوبی استان فعلی کبک و منطقه لابرادور استان نیوفاندلند و لابرادور فعلی را پوشش می داد. ( تا زمانی که منطقه لابرادور در سال ۱۸۰۹ به نیوفاندلند منتقل شد ) . [ ۴]
کانادای سفلی متشکل از بخشی از مستعمره سابق کانادا در فرانسه نو بود که در جنگ هفت ساله منتهی به سال ۱۷۶۳ توسط بریتانیا فتح شد ( جنگ فرانسه و هند در ایالات متحده نیز خوانده می شود ) . مناطق دیگر فرانسه جدید که توسط انگلیس فتح شد مستعمره های نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک و جزیره پرنس ادوارد شدند.
استان کانادای سفلی با قانون اساسی ۱۷۹۱ از تقسیم مستعمره انگلیس در استان کبک ( ۱۷۶۳–۱۷۹۱ ) [ ۵] به استان کانادای سفلی و استان کانادای علیا ایجاد شد. پیشوند «پائین تر» در نام خود به موقعیت جغرافیایی آن در پایین تر از سرچشمه رودخانه سنت لارنس نسبت به کانادای فوقانی معاصر آن، جنوب انتاریو کنونی اشاره دارد.
کانادای پایین در سال ۱۸۴۱ هنگامی که کانادای بالا و مجاور آن در استان کانادا متحد شدند منسوخ شد. [ ۶]
مانند کانادای علیا، ناآرامی های سیاسی قابل توجهی وجود داشت. بیست و دو سال پس از حمله آمریکایی ها در جنگ ۱۸۱۲، یک شورش اکنون حاکمیت انگلیس بر جمعیت عمدتاً فرانسه را به چالش کشید. پس از اینکه شورش میهنی در شورشهای ۱۸۳۷–۱۸۳۸[ ۷] توسط ارتش انگلیس و داوطلبان وفادار درهم شکسته شد، قانون اساسی ۱۷۹۱ در ۲۷ مارس ۱۸۳۸ به حالت تعلیق درآمد و شورای خاصی برای اداره مستعمره تعیین شد. تلاش سقط جویانه رابرت نلسون انقلابی برای اعلام جمهوری کانادای سفلی به سرعت خنثی شد.
در سال ۱۸۴۱، هنگامی که قانون اتحادیه ۱۸۴۰ به اجرا درآمد، استان های کانادای سفلی و کانادای علیا به عنوان استان متحد کانادا ترکیب شدند. مجالس قانونگذار جداگانه آنها در یک پارلمان واحد با نمایندگی برابر برای هر دو بخش تشکیل دهنده ترکیب شدند، حتی اگر کانادای پایین دارای جمعیت بیشتری باشد. [ ۸]
استان کانادای سفلی مجموعه ای از موسسات فرانسوی و انگلیسی را که در استان کبک در طول دوره ۱۷۶۳–۱۷۹۱ وجود داشت و بعداً در کانادا - شرق ( ۱۸۴۱–۱۸۴۱ ) و در نهایت در استان فعلی کبک وجود داشت، به ارث برد. ( از سال ۱۸۶۷ ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکانادای سفلی متشکل از بخشی از مستعمره سابق کانادا در فرانسه نو بود که در جنگ هفت ساله منتهی به سال ۱۷۶۳ توسط بریتانیا فتح شد ( جنگ فرانسه و هند در ایالات متحده نیز خوانده می شود ) . مناطق دیگر فرانسه جدید که توسط انگلیس فتح شد مستعمره های نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک و جزیره پرنس ادوارد شدند.
استان کانادای سفلی با قانون اساسی ۱۷۹۱ از تقسیم مستعمره انگلیس در استان کبک ( ۱۷۶۳–۱۷۹۱ ) [ ۵] به استان کانادای سفلی و استان کانادای علیا ایجاد شد. پیشوند «پائین تر» در نام خود به موقعیت جغرافیایی آن در پایین تر از سرچشمه رودخانه سنت لارنس نسبت به کانادای فوقانی معاصر آن، جنوب انتاریو کنونی اشاره دارد.
کانادای پایین در سال ۱۸۴۱ هنگامی که کانادای بالا و مجاور آن در استان کانادا متحد شدند منسوخ شد. [ ۶]
مانند کانادای علیا، ناآرامی های سیاسی قابل توجهی وجود داشت. بیست و دو سال پس از حمله آمریکایی ها در جنگ ۱۸۱۲، یک شورش اکنون حاکمیت انگلیس بر جمعیت عمدتاً فرانسه را به چالش کشید. پس از اینکه شورش میهنی در شورشهای ۱۸۳۷–۱۸۳۸[ ۷] توسط ارتش انگلیس و داوطلبان وفادار درهم شکسته شد، قانون اساسی ۱۷۹۱ در ۲۷ مارس ۱۸۳۸ به حالت تعلیق درآمد و شورای خاصی برای اداره مستعمره تعیین شد. تلاش سقط جویانه رابرت نلسون انقلابی برای اعلام جمهوری کانادای سفلی به سرعت خنثی شد.
در سال ۱۸۴۱، هنگامی که قانون اتحادیه ۱۸۴۰ به اجرا درآمد، استان های کانادای سفلی و کانادای علیا به عنوان استان متحد کانادا ترکیب شدند. مجالس قانونگذار جداگانه آنها در یک پارلمان واحد با نمایندگی برابر برای هر دو بخش تشکیل دهنده ترکیب شدند، حتی اگر کانادای پایین دارای جمعیت بیشتری باشد. [ ۸]
استان کانادای سفلی مجموعه ای از موسسات فرانسوی و انگلیسی را که در استان کبک در طول دوره ۱۷۶۳–۱۷۹۱ وجود داشت و بعداً در کانادا - شرق ( ۱۸۴۱–۱۸۴۱ ) و در نهایت در استان فعلی کبک وجود داشت، به ارث برد. ( از سال ۱۸۶۷ ) .
wiki: کانادای سفلی