کامیلو سینفوئگوس گوریاران ( به انگلیسی: Camilo Cienfuegos Gorriaran ) ( زاده فوریه ۱۹۳۲ ـ درگذشته ۲۸ اکتبر ۱۹۵۹ ) انقلابی بزرگ کوبا است که به دلیل شهرت فیدل کاسترو و ارنستو چه گوارا آنچنان که باید در خارج از کوبا شناخته شده نیست.
... [مشاهده متن کامل]
از مرگش در حادثه سقوط هواپیما بیش از پنجاه سال می گذرد اما، هنوز مردم کوبا یادش را گرامی می دارند. چه گوارا کتاب جنگ چریکی را به او تقدیم کرده است.
کامیلو همرزم کاسترو، رائول کاسترو، چه گوارا و هوبر ماتوس است. او در ۶ فوریه ۱۹۳۲ در منطقه لاوتون هاوانا در یک خانوادهٔ شبه سوسیالیست که در طول جنگ های داخلی اسپانیا مجبور به مهاجرت شده بودند، به دنیا آمد.
در هشت سالگی هنر را به عنوان رشته تحصیلی برگزید.
کامیلو در آکادمی هنر «سان آلخاندرو» ثبت نام کرد اما به خاطر مشکلات مالی نتوانست ادامه دهد و در هاوانا به کار یدی پرداخت. در ۱۶ سالگی ( ۱۹۴۸ ) وارد مسائل سیاسی شد و در تظاهرات مردمی علیه افزایش تعرفه اتوبوس، شرکت نمود. در ۲۱ سالگی ( ۱۹۵۳ ) سفر به آمریکا را برای زندگی بهتر در برنامه کار خود قرار داد.
یکسال بعد ( ۱۹۵۴ ) در جنبش زیرزمینی دانشجویان علیه فولخنثیو باتیستا ثالدیوار به فعالیت پرداخت و در هفت دسامبر سال ۱۹۵۵ در تظاهرات علیه رژیم، تیر خورد و زخمی شد. در تظاهراتی که به افتخار قهرمان استقلال کوبا آنتونیو ماسئو برپا شد، مورد تعرض پلیس قرار گرفت و در پی این ماجرا به آمریکا رفت و با پایان گرفتن اجازه اقامتش راهی مکزیک شد.
در مکزیک با فیدل کاسترو که در سازماندهی انقلاب کوبا نقش داشت، ملاقات کرد و برای مبارزه اساسی با رژیم «باتیستا» دست به کار شد. کامیلو سینفوئگوس در شمار هشتاد و دو نفری بود که در سال ۱۹۵۶ با «کشتی گرانما» به کوبا آمد. دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ کشتی گرانما با گذر از مرداب ها و راه های پر پیچ و خم به کوبا رسید اما ارتش باتیستا انقلابیون را غافلگیر کرد و با درگیری متقابل، بسیاری کشته و زخمی شدند. چه گوارا در شمار زخمی ها بود.
بدنبال این ماجرا، کسانی که زنده ماندند ( کاسترو، کامیلو، خوان آلمیدا، چه گوارا و… ) از پا ننشستند و دوباره تشکیل گروه داده، برنامه ریزی کرده، منظم شده و نبرد طولانی ای را با نیروهای نظامی باتیستا آغاز کردند. در پایان سال ۱۹۵۸ نیروهای شورشی توانستند تا غرب کوبا پیشروی کنند و قوای دولتی را به تسلیم وادارند. دوم ژانویه ۱۹۵۹ نیروهای شورشی به پایتخت کوبا رسیدند.
... [مشاهده متن کامل]
از مرگش در حادثه سقوط هواپیما بیش از پنجاه سال می گذرد اما، هنوز مردم کوبا یادش را گرامی می دارند. چه گوارا کتاب جنگ چریکی را به او تقدیم کرده است.
کامیلو همرزم کاسترو، رائول کاسترو، چه گوارا و هوبر ماتوس است. او در ۶ فوریه ۱۹۳۲ در منطقه لاوتون هاوانا در یک خانوادهٔ شبه سوسیالیست که در طول جنگ های داخلی اسپانیا مجبور به مهاجرت شده بودند، به دنیا آمد.
در هشت سالگی هنر را به عنوان رشته تحصیلی برگزید.
کامیلو در آکادمی هنر «سان آلخاندرو» ثبت نام کرد اما به خاطر مشکلات مالی نتوانست ادامه دهد و در هاوانا به کار یدی پرداخت. در ۱۶ سالگی ( ۱۹۴۸ ) وارد مسائل سیاسی شد و در تظاهرات مردمی علیه افزایش تعرفه اتوبوس، شرکت نمود. در ۲۱ سالگی ( ۱۹۵۳ ) سفر به آمریکا را برای زندگی بهتر در برنامه کار خود قرار داد.
یکسال بعد ( ۱۹۵۴ ) در جنبش زیرزمینی دانشجویان علیه فولخنثیو باتیستا ثالدیوار به فعالیت پرداخت و در هفت دسامبر سال ۱۹۵۵ در تظاهرات علیه رژیم، تیر خورد و زخمی شد. در تظاهراتی که به افتخار قهرمان استقلال کوبا آنتونیو ماسئو برپا شد، مورد تعرض پلیس قرار گرفت و در پی این ماجرا به آمریکا رفت و با پایان گرفتن اجازه اقامتش راهی مکزیک شد.
در مکزیک با فیدل کاسترو که در سازماندهی انقلاب کوبا نقش داشت، ملاقات کرد و برای مبارزه اساسی با رژیم «باتیستا» دست به کار شد. کامیلو سینفوئگوس در شمار هشتاد و دو نفری بود که در سال ۱۹۵۶ با «کشتی گرانما» به کوبا آمد. دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ کشتی گرانما با گذر از مرداب ها و راه های پر پیچ و خم به کوبا رسید اما ارتش باتیستا انقلابیون را غافلگیر کرد و با درگیری متقابل، بسیاری کشته و زخمی شدند. چه گوارا در شمار زخمی ها بود.
بدنبال این ماجرا، کسانی که زنده ماندند ( کاسترو، کامیلو، خوان آلمیدا، چه گوارا و… ) از پا ننشستند و دوباره تشکیل گروه داده، برنامه ریزی کرده، منظم شده و نبرد طولانی ای را با نیروهای نظامی باتیستا آغاز کردند. در پایان سال ۱۹۵۸ نیروهای شورشی توانستند تا غرب کوبا پیشروی کنند و قوای دولتی را به تسلیم وادارند. دوم ژانویه ۱۹۵۹ نیروهای شورشی به پایتخت کوبا رسیدند.
