کامکار، خانواده
تصویری از خانواده کامکار
خانواده ای نوازنده از اهالی کردستان.
حسن کامکار (۱۳۰۲ـ۱۳۷۰ش). موسیقی دان اهل کردستان. سازهای متعددی مانند ویولن و سنتور می نواخت و در رادیو کردستان و آموزشگاه های آن دیار فعال بود. او هشت فرزند (هفت پسر و یک دختر) خود را نیز در زمینۀ موسیقی آموزش داد. این فرزندان بعدها در تهران تحصیلات موسیقی را ادامه دادند. آنان در ۱۳۴۶ در سنندج، گروهی را با سرپرستی پدرشان تشکیل دادند و برنامه هایی اجرا کردند. برادران کامکار کنسرت هایی را با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند و از ۱۳۶۸ به فعالیت های هنری خود به سرپرستی هوشنگ کامکار ادامه دادند.
هوشنگ کامکار (سنندج ۱۳۲۵ش ـ ) آهنگ ساز. او نزد پدر و نیز در کلاس های شبانۀ هنرستان موسیقی به فراگیری موسیقی پرداخت و پس از دریافت لیسانس آهنگ سازی از دانشگاه تهران، در ایتالیا به پی گیری مطالعات آهنگ سازی پرداخت و در نهایت نیز از دانشگاه سان فرانسیسکو، فوق لیسانس تاریخ موسیقی دریافت کرد. هوشنگ چندی در دانشگاه فارابی و دانشگاه تهران تدریس می کرد و آثار متعددی نیز برای ارکستر، سازهای ایرانی، آواز و ... آفریده و چندین کتاب تخصصی موسیقی را به فارسی برگردانده است.
اردشیر کامکار (سنندج ۱۳۴۱ش ـ ) نوازندۀ کمانچه. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت و در ارکستر فرهنگ و هنر سنندج، ویولن و کمانچه می نواخت. از ۱۳۵۹ با گروه های «عارف» و «شیدا» در تهران همکاری داشت و برای ادامه فراگیری ردیف از محضر محمدرضا لطفی بهره گرفت. ازجمله آثار اوست: آلبوم های به یاد صبا، «بر تارک سپیده» و کنسرتو برای کمانچه و ارکستر.
بیژن کامکار (سنندج ۱۳۲۸ش ـ ) نوازندۀ دف، و خواننده. مقدمات موسیقی را نزد پدر فراگرفت و در ۱۳۵۷ از دانشگاه تهران لیسانس موسیقی دریافت کرد. با گروه های «شیدا» و «عارف» همکاری داشت و ازجمله آثار اوست: آلبوم های زردی خزان، کابوکی، دف و نی، ئاگری زیندو، و اجرای کجایید ای شهیدان خدایی.
پشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۰ش ـ ) نوازندۀ سنتور. موسیقی را نزد پدر و برادرش، هوشنگ، آغاز کرد. در ارکستر رادیو سنندج به سرپرستی پدر نوازندگی می کرد و در ۱۳۵۴ از دانشگاه تهران، لیسانس موسیقی گرفت. پشنگ در ۱۳۵۶ در آزمون باربد در رشتۀ سنتور به مقام نخست دست یافت. از آثار اوست: آلبوم های تک نوازی بارانه، راست پنجگاه و ماهور، و کتاب شیوۀ سنتورنوازی.
ارسلان کامکار (سنندج ۱۳۳۹ ش ـ ) آهنگ ساز و نوازندۀ ویولن و عود. فراگیری موسیقی را نزد پدر آغاز کرد و بعدها در رشتۀ موسیقی از دانشگاه تهران، لیسانس دریافت کرد. در سال های بعد نوازندۀ ویولن ارکستر سمفونیک تهران بود و تقریباً از اواسط دهۀ ۱۳۷۰ مایستر این ارکستر شد. ازجمله آثار اوست: پوئم سمفونیک خاک، موسیقی فیلم مادر به کارگردانی علی حاتمی.
قشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۲ش ـ ) نوازندۀ سه تار. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت. پس از عزیمت به تهران در محضر استادانی چون سعید هرمزی، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده نواختن سه تار را فراگرفت.
ارژنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۵ش ـ ) نوازندۀ تمبک و نقاش. در ابتدا در گروه های موسیقی در سنندج نوازندگی می کرد. در ۱۳۵۵ به تهران آمد و نزد محمدرضا لطفی فراگیری موسیقی را ادامه داد و در ۱۳۵۷ برای تحصیل در رشتۀ نقاشی به دانشگاه تهران راه یافت.
اردوان کامکار (سنندج ۱۳۳۷ش ـ ) نوازندۀ سنتور و آهنگ ساز. از کودکی نزد پدر به فراگیری سنتور پرداخت و با گروه های رادیو سنندج همکاری داشت. در ۱۳۵۸ به تهران آمد و فراگیری این ساز را نزد پشنگ کامکار ادامه داد. هارمونی (هماهنگی) را هم نزد هوشنگ و ارسلان کامکار فراگرفت. ازجمله آثار اوست: کنسرتو برای سنتور و ارکستر و آلبوم های دریا، ماهی برای سال نو و نیز تک نوازهایی که گویای سبک نوین او در سنتورنوازی ایران است.
تصویری از خانواده کامکار
خانواده ای نوازنده از اهالی کردستان.
حسن کامکار (۱۳۰۲ـ۱۳۷۰ش). موسیقی دان اهل کردستان. سازهای متعددی مانند ویولن و سنتور می نواخت و در رادیو کردستان و آموزشگاه های آن دیار فعال بود. او هشت فرزند (هفت پسر و یک دختر) خود را نیز در زمینۀ موسیقی آموزش داد. این فرزندان بعدها در تهران تحصیلات موسیقی را ادامه دادند. آنان در ۱۳۴۶ در سنندج، گروهی را با سرپرستی پدرشان تشکیل دادند و برنامه هایی اجرا کردند. برادران کامکار کنسرت هایی را با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند و از ۱۳۶۸ به فعالیت های هنری خود به سرپرستی هوشنگ کامکار ادامه دادند.
هوشنگ کامکار (سنندج ۱۳۲۵ش ـ ) آهنگ ساز. او نزد پدر و نیز در کلاس های شبانۀ هنرستان موسیقی به فراگیری موسیقی پرداخت و پس از دریافت لیسانس آهنگ سازی از دانشگاه تهران، در ایتالیا به پی گیری مطالعات آهنگ سازی پرداخت و در نهایت نیز از دانشگاه سان فرانسیسکو، فوق لیسانس تاریخ موسیقی دریافت کرد. هوشنگ چندی در دانشگاه فارابی و دانشگاه تهران تدریس می کرد و آثار متعددی نیز برای ارکستر، سازهای ایرانی، آواز و ... آفریده و چندین کتاب تخصصی موسیقی را به فارسی برگردانده است.
اردشیر کامکار (سنندج ۱۳۴۱ش ـ ) نوازندۀ کمانچه. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت و در ارکستر فرهنگ و هنر سنندج، ویولن و کمانچه می نواخت. از ۱۳۵۹ با گروه های «عارف» و «شیدا» در تهران همکاری داشت و برای ادامه فراگیری ردیف از محضر محمدرضا لطفی بهره گرفت. ازجمله آثار اوست: آلبوم های به یاد صبا، «بر تارک سپیده» و کنسرتو برای کمانچه و ارکستر.
بیژن کامکار (سنندج ۱۳۲۸ش ـ ) نوازندۀ دف، و خواننده. مقدمات موسیقی را نزد پدر فراگرفت و در ۱۳۵۷ از دانشگاه تهران لیسانس موسیقی دریافت کرد. با گروه های «شیدا» و «عارف» همکاری داشت و ازجمله آثار اوست: آلبوم های زردی خزان، کابوکی، دف و نی، ئاگری زیندو، و اجرای کجایید ای شهیدان خدایی.
پشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۰ش ـ ) نوازندۀ سنتور. موسیقی را نزد پدر و برادرش، هوشنگ، آغاز کرد. در ارکستر رادیو سنندج به سرپرستی پدر نوازندگی می کرد و در ۱۳۵۴ از دانشگاه تهران، لیسانس موسیقی گرفت. پشنگ در ۱۳۵۶ در آزمون باربد در رشتۀ سنتور به مقام نخست دست یافت. از آثار اوست: آلبوم های تک نوازی بارانه، راست پنجگاه و ماهور، و کتاب شیوۀ سنتورنوازی.
ارسلان کامکار (سنندج ۱۳۳۹ ش ـ ) آهنگ ساز و نوازندۀ ویولن و عود. فراگیری موسیقی را نزد پدر آغاز کرد و بعدها در رشتۀ موسیقی از دانشگاه تهران، لیسانس دریافت کرد. در سال های بعد نوازندۀ ویولن ارکستر سمفونیک تهران بود و تقریباً از اواسط دهۀ ۱۳۷۰ مایستر این ارکستر شد. ازجمله آثار اوست: پوئم سمفونیک خاک، موسیقی فیلم مادر به کارگردانی علی حاتمی.
قشنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۲ش ـ ) نوازندۀ سه تار. از کودکی نزد پدر به فراگیری ویولن پرداخت. پس از عزیمت به تهران در محضر استادانی چون سعید هرمزی، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده نواختن سه تار را فراگرفت.
ارژنگ کامکار (سنندج ۱۳۳۵ش ـ ) نوازندۀ تمبک و نقاش. در ابتدا در گروه های موسیقی در سنندج نوازندگی می کرد. در ۱۳۵۵ به تهران آمد و نزد محمدرضا لطفی فراگیری موسیقی را ادامه داد و در ۱۳۵۷ برای تحصیل در رشتۀ نقاشی به دانشگاه تهران راه یافت.
اردوان کامکار (سنندج ۱۳۳۷ش ـ ) نوازندۀ سنتور و آهنگ ساز. از کودکی نزد پدر به فراگیری سنتور پرداخت و با گروه های رادیو سنندج همکاری داشت. در ۱۳۵۸ به تهران آمد و فراگیری این ساز را نزد پشنگ کامکار ادامه داد. هارمونی (هماهنگی) را هم نزد هوشنگ و ارسلان کامکار فراگرفت. ازجمله آثار اوست: کنسرتو برای سنتور و ارکستر و آلبوم های دریا، ماهی برای سال نو و نیز تک نوازهایی که گویای سبک نوین او در سنتورنوازی ایران است.
wikijoo: کامکار،_خانواده