کامپوزیت های زمینه تیتانیم ( TNICs ) شامل یک زمینه تیتانیمی و رشته های پیوسته تقویت کننده هستند. توسعه این مواد از ۲۰ سال پیش آغاز شد، زمانی که می توان بور را به عنوان نخستین رشته تقویت کننده در نظر گرفت. از آن زمان به بعد، TMICها توسعه یافته و با در دسترس قرار گرفتن رشته های SiC، بهبود یافتند. جذابیت های اصلی TMICها استحکام و سفتی آنهاست. براساس چگالی اصلاح شده، TMICهای تقویت شده با رشته های پیوسته ( SiC ) تقریباً دو برابر استحکام نهایی و سفتی آلیاژهای تیتانیم معمولی در جهت موازی با رشته ها را دارا می باشند. در اصل، این امر آنها را در زمره مواد مهندسی شناخته شده با بازدهی بالا قرار می دهد. در عمل، بهره گرفتن از قابلیت تک جهتی TNICها در یک قلعه، اغلب کار دشواری است، زیرا معمولاً بارهای خارج از محور حضور دارند. این امر باعث کاهش تأثیر TMICها می شود. به علاوه، همان طور که اغلب این گونه است، جنبه های دیگر بسیاری در مورد ورود موفقیت آمیز یک ماده وجود دارند و فقیا یک یا دو خاصیت ماده ( در اینجا، UTS و E ) تأثیرگذار نیستند. از این میان می توان به ملاحظات اضافی دربارهٔ تکرار پذیری و تغییرپذیری خواص، قیمت و در دسترس بودن ماده، و هزینه قطعات نهایی ساخته شده از این مواد، اشاره داشت. همچنین زمانی که ماده کاملاً با موادی که احتمال جایگزین شدن با آن را دارند متفاوت است، پرسش هایی دربارهٔ روش های طراحی پیش خواهد آمد. به دلیل وجود رشته های تقویت کننده، TMCها بسیار ناهمسانگرد می باشند که این امر، یک چالش میان حداکثر کردن مزایای خواص حلولی و حداقل کردن مضرات مربوط به خواص عرضی به وجود می آورد. هنگامی که این وضعیت طراحی حاصل شود، TM1Cها حرف های زیادی برای گفتن خواهند داشت.
فرایند تولید کامپوزیت های زمینه تیتانیم نوعاً حاوی ۴۰–۳۵ درصد حجمی رشته تقویت کننده است. اخیراً تلاش هایی برای تولید TMCهایی صورت گرفته است که در آنها از رشته های تقویت کننده بور که با SiC پوشش داده شده اند ( موسوم به رشته بوروسیک ) استفاده شده است. این رشته ها بسیار گران قیمت می باشند و چون روشن است که کامپوزیت های تیتانیم بوروسیک به سمت داشتن صرفه اقتصادی حرکت نکرده است، اغلب کارهای تحقیقاتی بر روی TMCها در طی چندین سال به صورت منقطع و غیر پیوسته انجام شده است. امروزه، تقویت کننده ترجیحی ( و در دسترس ) برای TMCها، رشته SiC است که توسط فرایند رسوب شیمیایی از فاز بخار از طریق تجزیه سیالان و متان روی یک فیلامان داغ رشد داده می شود. در گذشته، متداول ترین فیلامان های مورداستفاده از جنس کربن آمورف یا تنگستن ساخته می شد. در این حالت، فیلامان در مرکز رشته قرار می گیرد. در تصاویری که سطح مقطع کامپوزیت یا فقط خود رشته را نشان می دهد، فیالامان به صورت یک هسته مدور در مرکز رشته های SiC دیده می شود. TMCها در ابتدا توسط رشته های ساخته شده به وسیله فقط سه سازنده تولید می شدند. یکی از اولین رشته ها، ۶ - SiC، روی یک هسته کربنی توسط شرکت Textron در ایالات متحده آمریکا تولید شد. دومین رشته که روی یک هسته از سیم تنگستنی رشد داده شده است، توسط شرکت ( British Petroleum ( BP توسعه داده شده و در انگلستان توسط شرکت DERA و در آمریکا توسط شرکت ARC ( Trinarc ) تولید شد. این رشته سیگما نامیده می شود. این رشته سیگما نامیده می شود. اخیراً شرکت ARC رشته ۲ - Trimarc که روی یک هسته کربنی رشد یافته را تولید نموده است. این رشته و کامپوزیت های حاوی آن در حال حاضر به صورت تجاری توسط شرکت FMW Composites Systems تولید می شوند. مثالی از ریزساختار یک TMC با تمام رشته های دارای جهت گیری تک سویه ( عمود بر صفحه پولیش ) در شکل نشان داده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرایند تولید کامپوزیت های زمینه تیتانیم نوعاً حاوی ۴۰–۳۵ درصد حجمی رشته تقویت کننده است. اخیراً تلاش هایی برای تولید TMCهایی صورت گرفته است که در آنها از رشته های تقویت کننده بور که با SiC پوشش داده شده اند ( موسوم به رشته بوروسیک ) استفاده شده است. این رشته ها بسیار گران قیمت می باشند و چون روشن است که کامپوزیت های تیتانیم بوروسیک به سمت داشتن صرفه اقتصادی حرکت نکرده است، اغلب کارهای تحقیقاتی بر روی TMCها در طی چندین سال به صورت منقطع و غیر پیوسته انجام شده است. امروزه، تقویت کننده ترجیحی ( و در دسترس ) برای TMCها، رشته SiC است که توسط فرایند رسوب شیمیایی از فاز بخار از طریق تجزیه سیالان و متان روی یک فیلامان داغ رشد داده می شود. در گذشته، متداول ترین فیلامان های مورداستفاده از جنس کربن آمورف یا تنگستن ساخته می شد. در این حالت، فیلامان در مرکز رشته قرار می گیرد. در تصاویری که سطح مقطع کامپوزیت یا فقط خود رشته را نشان می دهد، فیالامان به صورت یک هسته مدور در مرکز رشته های SiC دیده می شود. TMCها در ابتدا توسط رشته های ساخته شده به وسیله فقط سه سازنده تولید می شدند. یکی از اولین رشته ها، ۶ - SiC، روی یک هسته کربنی توسط شرکت Textron در ایالات متحده آمریکا تولید شد. دومین رشته که روی یک هسته از سیم تنگستنی رشد داده شده است، توسط شرکت ( British Petroleum ( BP توسعه داده شده و در انگلستان توسط شرکت DERA و در آمریکا توسط شرکت ARC ( Trinarc ) تولید شد. این رشته سیگما نامیده می شود. این رشته سیگما نامیده می شود. اخیراً شرکت ARC رشته ۲ - Trimarc که روی یک هسته کربنی رشد یافته را تولید نموده است. این رشته و کامپوزیت های حاوی آن در حال حاضر به صورت تجاری توسط شرکت FMW Composites Systems تولید می شوند. مثالی از ریزساختار یک TMC با تمام رشته های دارای جهت گیری تک سویه ( عمود بر صفحه پولیش ) در شکل نشان داده شده است.
