کامرلینگ اونس هایکه

کامرْلینْگ اونِس، هایْکِه (۱۸۵۳ـ۱۹۲۶)(Kamerlingh Onnes, Heike)
کامرْلینْگاونِس، هایْکِه
فیزیک دان هلندی. تحقیقاتش عمدتاً در زمینۀ فیزیک دماهای کم بود. به سبب کشف پدیدۀ اَبَررسانندگی (رسانندگی الکتریکی فوق العاده زیاد در دماهای بسیار کم) در ۱۹۱۱، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۱۳ دست یافت. در گرونینگن زاده شد. در آن جا و دانشگاه هایدلبرگ درس خواند. از ۱۸۸۲ تا ۱۹۲۴، در دانشگاه لیدن استاد فیزیک تجربی بود. در ۱۸۹۴، آزمایشگاه های زمزایی را در لیدن بنیاد گذاشت و با این کار، لیدن مرکز جهانی فیزیک دماهای کم شد. در ۱۹۰۸، با استفاده از روش سرمایش پیاپی گازها، که دانشمند اسکاتلندی جیمز دوئِر آن را مطرح کرده بود، موفق شد هلیوم را به مایع تبدیل کند و در ۱۹۱۰، توانست دمای هلیوم مایع را تا۰.۸ کلوین (۲۷۲.۴- درجۀ سانتی گراد) کاهش دهد. در ۱۹۰۲، لرد کلوین این اصل موضوع را مطرح کرده بود که وقتی دما به صفر مطلق نزدیک می شود، مقاومت الکتریکی افزایش می یابد. کامرلینگ اونِس در ۱۹۱۱ به این نتیجه رسید که عکس نظر کلوین صحیح است. او این پدیده را اَبَررسانندگی نامید. همچنین، اثر دمای پایین را بر رسانندگی جیوه، نیکل، و آلیاژ منگنز ـ آهن بررسی کرد و به این نتیجه رسید که برقراری میدان مغناطیسی، حتی در دماهای کم، منجربه حذف ابررسانندگی می شود.