کام گیری

لغت نامه دهخدا

کام گیری. ( حامص مرکب ) تمتع. نایل آمدن. به مراد رسیدن. رجوع به کام گرفتن شود.

تمتع نائل آمدن

داد دل، ( ) را گرفتن
لهجه و گویش تهرانی
کام

کام گرفتن یعنی:بوس کردن. لب گرفتن