کالینین کا۷

کالینین کا۷ ( روسی: Калинин К - 7; اوکراینی: Калінін К - ۷ ) نام یک هواگرد آزمایشی اتحاد جماهیر شوروی بود که در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ توسط کنستانتین کالینین ( یکی از فعالان صنایع هوایی جنگ اول جهانی ) طراحی شد. اولین پرواز رسمی آیت هواگرد در ۱۱ اوت ۱۹۳۳ انجام شد. این هواگرد ظاهری نامعمول داشت و برای دو منظور جابه جایی مسافر و نیز یک هواپیمای بمب افکن مد نظر بود. در نسخهٔ مسافربری این هواگرد، صندلی های مسافران درون بال های ضخیم ۲/۳ متری آن طراحی شده بود. این هواگرد در اصل قرار بود دارای ۶ موتور باشد، ولی با توجه به وزن بالای آن دو موتور دیگر نیز بدان افزوده شد. طراح این هواگرد خلبان جنگ جهانی اول - کنستانتین کالینین - بود. این هواپیما یکی از بزرگترین هواگردهایی بود که تا پیش از دورهٔ جت ها طراحی و ساخته می شد. کالینین کا۷ گنجایش حمل ۱۲۰ مسافر را دارا بود. پروژه تکمیل و رفع اشکال آن در سال ۱۹۳۵ میلادی لغو گردید.
در ساخت آن از آلیاژ KhMA بهره برده شده بودو طراحی اولیه بر پایه شش موتورملخی انجام شد. هرچند این تعداد در نهایت به هشت موتور افزایش یافت. کمترین تعداد خدمه پرواز هم ۱۱ نفر و تعداد مسافرین در مدل طراحی شده برای مسافر بری ۱۲۰ نفر ذکر شده است. از این هواگرد تنها یکی ساخته شد و پروژه پس از ده پرواز موفقیت آمیز و یک سانحه فنی قبل از پرواز یازدهم که منجر به کشته شدن ۱۵ نفر شد ادامه نیافت.
• طول:۲۸ متر
• طول بالها:۵۳ متر
• مساحت بالها: ۴۵۴ متر مربع
• وزن در حالت خالی:۲۵ تن
• وزن در حال لود شده: ۳۸ تن
• پیشران:۷× Mikulin AM - 34F V - 12 piston engines 560  kW ( 750  hp )
• سرعت: ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت
• سقف ارتفاع پرواز: ۴ کیلومتر ( ۱۳ هزار پا )