کالیفرنیوم ( به انگلیسی: Californium ) یک عنصر شیمیایی رادیواکتیو با نماد Cf و عدد اتمی ۹۸ است. این عنصر برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی ( سپس آزمایشگاه پرتو دانشگاه کالیفرنیا ) با بمباران کوریم با ذرات آلفا ( یونهای هلیوم - ۴ ) ساخته شد. این عنصر یک اکتینید است، ششمین عنصر فرااورانیم است که باید سنتز شود و دارای دومین جرم اتمی پس از اینشتینیم در بین تمام عناصر تولید شده در مقادیر کافی برای دیدن با چشم غیرمسلح است. این عنصر به نام دانشگاه و ایالت کالیفرنیا نامگذاری شده.
دو ساختار بلوری برای کالیفرنیوم تحت فشار عادی وجود دارد: یکی بالاتر و دیگری زیر ۹۰۰ درجه سلسیوس ( ۱٬۶۵۰ درجه فارنهایت ) شکل سوم با فشار زیاد حاصل می شود. کالیفرنیوم به آرامی در دمای اتاق هوا کدر می شود. ترکیبات کالیفرنیوم در سطح اکسیداسیون +۳ موجود است. بیست ایزوتوپ کالیفرنیوم شناخته شده است، که کالیفرنیوم - ۲۵۱ پایدارترین آنهاست که دارای نیمه عمر ۸۹۸ سال است. این نیمه عمر کوتاه به معنی این است که این عنصر در مقادیر قابل توجهی در پوسته زمین یافت نمی شود. [ الف] کالیفرنیوم - ۲۵۲، با نیمه عمر حدود ۲. ۶۴۵ سال، رایج ترین ایزوتوپ مورد استفاده است و در آزمایشگاه ملی اوک ریج در ایالات متحده و پژوهشگاه رآکتورهای اتمی در روسیه تولید می شود.
کالیفرنیوم یکی از معدود عناصر فرااورانیم است که کاربردهای عملی دارد. بیشتر این کاربردها از خاصیت ایزوتوپ های خاص این عنصر برای انتشار نوترونها استفاده می کنند. به عنوان مثال، کالیفرنیوم می تواند برای کمک به راه اندازی راکتورهای هسته ای مورد استفاده قرار گیرد، و هنگام مطالعه مواد با استفاده از پراش نوترون و طیف سنجی نوترون به عنوان منبع نوترون استفاده می شود. کالیفرنیوم همچنین می تواند در سنتز هسته ای عناصر دارای جرم بالاتر مورد استفاده قرار گیرد. اوگانسون ( با عدد اتمی ۱۱۸ ) با بمباران اتم های کالیفرنیوم - ۲۴۹ با یون های کلسیم - ۴۸ سنتز شد. استفاده کنندگان کالیفرنیوم باید نگرانی های رادیولوژی و توانایی این عنصر را در ایجاد اختلال در تشکیل گلبول های قرمز با تجمع بیولوژیکی در بافت اسکلتی در نظر بگیرند.
کالیفرنیوم برای اولین بار در آزمایشگاه تابش دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، توسط محققان فیزیک استنلی جی تامپسون ، کنت استریت جونیور، آلبرت غیورسو و گلن تی سیبورگ در تاریخ ۹ فوریه سال ۱۹۵۰ ساخته شد. [ ۱۱] این ششمین عنصر ترانس اورانیوم بود که کشف شد. این تیم کشف خود را در ۱۷ مارس ۱۹۵۰ اعلام کرد. [ ۱۲] [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو ساختار بلوری برای کالیفرنیوم تحت فشار عادی وجود دارد: یکی بالاتر و دیگری زیر ۹۰۰ درجه سلسیوس ( ۱٬۶۵۰ درجه فارنهایت ) شکل سوم با فشار زیاد حاصل می شود. کالیفرنیوم به آرامی در دمای اتاق هوا کدر می شود. ترکیبات کالیفرنیوم در سطح اکسیداسیون +۳ موجود است. بیست ایزوتوپ کالیفرنیوم شناخته شده است، که کالیفرنیوم - ۲۵۱ پایدارترین آنهاست که دارای نیمه عمر ۸۹۸ سال است. این نیمه عمر کوتاه به معنی این است که این عنصر در مقادیر قابل توجهی در پوسته زمین یافت نمی شود. [ الف] کالیفرنیوم - ۲۵۲، با نیمه عمر حدود ۲. ۶۴۵ سال، رایج ترین ایزوتوپ مورد استفاده است و در آزمایشگاه ملی اوک ریج در ایالات متحده و پژوهشگاه رآکتورهای اتمی در روسیه تولید می شود.
کالیفرنیوم یکی از معدود عناصر فرااورانیم است که کاربردهای عملی دارد. بیشتر این کاربردها از خاصیت ایزوتوپ های خاص این عنصر برای انتشار نوترونها استفاده می کنند. به عنوان مثال، کالیفرنیوم می تواند برای کمک به راه اندازی راکتورهای هسته ای مورد استفاده قرار گیرد، و هنگام مطالعه مواد با استفاده از پراش نوترون و طیف سنجی نوترون به عنوان منبع نوترون استفاده می شود. کالیفرنیوم همچنین می تواند در سنتز هسته ای عناصر دارای جرم بالاتر مورد استفاده قرار گیرد. اوگانسون ( با عدد اتمی ۱۱۸ ) با بمباران اتم های کالیفرنیوم - ۲۴۹ با یون های کلسیم - ۴۸ سنتز شد. استفاده کنندگان کالیفرنیوم باید نگرانی های رادیولوژی و توانایی این عنصر را در ایجاد اختلال در تشکیل گلبول های قرمز با تجمع بیولوژیکی در بافت اسکلتی در نظر بگیرند.
کالیفرنیوم برای اولین بار در آزمایشگاه تابش دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، توسط محققان فیزیک استنلی جی تامپسون ، کنت استریت جونیور، آلبرت غیورسو و گلن تی سیبورگ در تاریخ ۹ فوریه سال ۱۹۵۰ ساخته شد. [ ۱۱] این ششمین عنصر ترانس اورانیوم بود که کشف شد. این تیم کشف خود را در ۱۷ مارس ۱۹۵۰ اعلام کرد. [ ۱۲] [ ۱۳]
wiki: کالیفرنیم