کالوس

معنی انگلیسی:
confiding

لغت نامه دهخدا

کالوس. ( ص ) مردم خربط. ( فرهنگ اسدی ). نادان و ابله و بی عقل و احمق باشد. ( برهان ) ( از آنندراج ). کودن. بی خرد :
ملول مردم ، کالوس بی محل باشد
مکن نگارا! این خوی و طبع را بگذار.
ابوالمؤید بلخی ( فرهنگ اسدی ص 194 ).
بزرگی ار طلبد خصم شاه داند عقل
که سروری و بزرگی نیاید از کالوس.
شمس فخری.
اما گمان من این است که کالوس در بیت ابوالمؤید مرادف ملول و بی نشاط و خوارکار باشد. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

در شاهنامه نام سفیری است که بدربار لهراسب رفته و او همان [ کالیاس ] است که سفیر آتن در دربار اردشیر درازدست بوده .
( صفت ) نادان ابله احمق : [ ملول مردم کالوس بی محل باشد مکن نگارا . این خوی و طبع را بگذار . ] ( ابو الموید بلخی ) توضیح [ اما گمان من این است که کالوس در بیت ابو الموید مرادف ملول و بی نشاط و خوار کار باشد ] . ( دهخدا )

فرهنگ معین

(ص . ) نادان ، ابله .

فرهنگ عمید

ابله، نادان: ملول مردم کالوس بی محل باشد / مکن نگارا، این خوی و طبع را بگذار (ابوالمؤید بلخی: شاعران بی دیوان: ۵۹ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس