کالحون

[ویکی الکتاب] معنی کَالِحُونَ: زشت رویان بد منظر(کلمه کالح از کلوح است که به معنای جمع شدن و خشکیدن لبها است ، به طوری که دیگر نتواند دندانها را بپوشاند . و معنای آیه این است که لهیب و هرم آتش آنچنان به صورتهایشان میخورد که لبهایشان را میخشکاند ، به طوری که دندانهایشان نمایان میشو...
ریشه کلمه:
کلح (۱ بار)

در صحاح گوید: کُلوُح آشکار شدن دندآنهادر عبوسی است در اقرب الموارد گفته: به قولی کُلوُح در اصل ظاهر شدن دندانهاست در وقت عبوسی (مانند سرهای بریان شده گوسفندان). در مجمع فرموده: کلوح برگشتن دو لب است به بالاو پایین تا دندانهاآشکار شودپس کالح اسم فاعل از آن است . می‏زند آتش به چهره هایشان و آنها در آتش زشت منظران باشند(نعوذبالله من النار) ظاهرا مراد از کالح زشت منظری است در نهج البلاغه دروصف مردگان فرموده: «کَلَحَتِ الْوُجُوهُ النَّواظِرُ» خطبه 219 چهره‏های با طراوات بد منظر شدند. در نهایه گوید: در حدیث علی «علیه السلام» آمده «اِنَّ مِنْ وَرائِکُمْ فِتَناً وَ بَلاءّ مُکْلحاً مُبْلِحاً» یعنی از پس شما فتنه‏ها و بلاهایی است عبوس کننده، ناتوان کننده. این کلمه تنها یکبار در کلام الله آمده است.